هفتگ
هفتگ

هفتگ

تعهد

شاید نظر سنجی واژه درستی نبود ... شاید از اول باید میگفتیم هم صحبتی ...

به هر صورت جواب کامنهای پست قبل نوشتم اگه نکته ایی بود تو همون کامنتها بنویسید حتما مراجعه میکنم میخونم و اگه چیزی به نظرم اومد مینویسم .....


این ایده طرح موضوع و صحبت راجع بهش تو کامنتها  رو  .... دوست دارم حس میکنم  اینجوری رابطه ما بین خواننده ها گرچه در کوتاه مدت به چالش کشیده میشه ولی در نهایت میتونند رابطه بهتری با همدیگه یا با نویسنده بگیرند ....


امروز می خوام راجع تعهد طرح موضع کنم .....


به نظر شما تعهد یه رابطه یک طرفه است یا دو طرفه .... یعنی اگه طرف مقابلتون روی تعهدش نیسته این مجوزی برای اینکه شما هم روی تعهدتون نباشید یا برعکس .....

نظرات 17 + ارسال نظر
داود (خورشید نامه) پنج‌شنبه 14 اسفند 1393 ساعت 22:34

زنده باد شما

داود (خورشید نامه) پنج‌شنبه 14 اسفند 1393 ساعت 22:38

به نظر میرسد تعهد باید دو طرفه باشد یک طرفه اش بی معنی است
اما گاهی یک طرفه اش هم هست که ان تعهد جنبه حقوقی ندارد و اخلاقی و ایثارگرانه است

داود (خورشید نامه) پنج‌شنبه 14 اسفند 1393 ساعت 22:40

مثلا وقتی شما به کامنت ها اهمیت میدهید و خود را متعهد به پاسخ دادن می دانید خواننده هم خود را متعهد به نوشتن می بیند

محمد حسین جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 00:05

به نظر من تعهد یک عمل کاملا دو طرفست و نقص ابن تعهد از هر طرف به نظرم پایبند نبودن طرف مقابل در پیش داره چون واقعا کار سختی در این شرایط به تعهدت پایبند باشی و امید داشته باشی که این تعهد تو باعث بشه طرف مقابلت دوباره به تعهدش پایبند بسه

عاطی جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 00:29 http://www-blogfa.blogsky.com

چه بهتر و درست تر که دوطرفه باشه.اصولن رابطه ها با شرط تعهد شکل میگیرند!

اگه تعهد از سمت کسی زیرپا گذاشته شه.بنظر من باید برخورد شه.البته برخوردی عاقلانه و منطقی.نه احساسی(ک کار سختیست:|)

نسیم جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 00:49

نسبت به افراد مختلف فرق میکنه ، در رابطه با بعضی انتظار دارم دو طرفه باشه و در رابطه با بعضیا اونقدر ها

هم متوقع نیستم

بهار همیشگی جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 01:32

معمولا کلمه تعهد یه رابطه دو طرفه رو به ذهن میاره...ولی تو رابطه های امروزی زیاد نمیشه به دو طرفه بودنش اطمینان کرد
من خودم در صورت شکستن تعهد طرف مقابل تعهد خودم رو حفظ میکنم و لزومی به مقابله به مثل نمیبینم نه به خاطر اون رابطه بلکه به خاطر ارزش های اخلاقی خودم...

عطیه جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 03:54

به نظرم این قضیه کاملا نسبیه.

مثلا اگر من و مامانم نسبت به هم متعهد شدیم صرف رابطه مادر و فرزندی حتی اگر مامانم نسبت به من بی تعهدی کنه من به خاطر هزار و یک خوبی که در گذشته کرده و هزار و یک دلیل دیگه... تمام سعیم رو میکنم که نشکنم تعهد فرزند بودن رو.

ولی خوب کافیه همسرم بگه ت من تعهدم رو تیکه پاره میکنم باهاش (این صرفا یه شوخی بود) چون دیوار کوتاه تر از ایشون پیدا نمیکنم اسم همسر رو آوردم.

رها آفرینش جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 09:15 http://rahadargandomzar.blogsky.com

خوب به نظر من این خیلی کلیه ...چون تمام اجزای زندگی خیلی بهم مرتبطند..انقدر که نشه به راحتی وقتی کسی تعهدش رو زیر پا گذاشت ما بتونیم مقابله به مثل کنیم...
روابط زناشویی و فرزندی از اون روابطی هستند که زیر شاخه های زیادی پیدا میکنن...ونمیشه براحتی بیخیال تعهد شد...اگه یه همسر تعهداتش رو زیر پا گذاشت، اگه فرزندی در این میون وجود داشته باشه،هیچ جوری نمیشه تمام زندگی و آینده ی اون رو بیخیال شد و به مقابله به مثل پرداخت....
اصلا بیایم در مورد شرکت خودرو سازی صحبت کنیم...ما ازشون یه خودرو میخریم بصورت پیش خرید و اونا تعهداتشون رو زیر پا میگذارن...چه کاری از ما برمیاد؟ حتی پولمون رو هم نمیتونیم پس بگیریم! یا مثلا شرکت مخابرات یا ایرانسل،به تعهداتش درمورد سرعت یا پهنای باند اینترنت عمل نمیکنه...چطور میتونیم باهاشون مقابله به مثل کنیم وقتی به همین سرویس دست و پا شکسته شون احتیاج داریم؟

خلاصه اینکه سوالتون خیلی کلی مطرح شده،کاش حداقل جزیی تر میپرسیدین مثلا در زندگی زناشویی،یا دوستیهای صمیمی یا...

مهسا جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 14:22

سلام.به نظرم تعهد باید دو طرفه باشه اما مثلا در زندگی زناشویی اگه یکی از طرفین نقض کنند تا کجا میشه ادامه داد.

مرجان جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 21:39

سلام
به نظر من تعهد یک امر شخصیه. هر کسی باید متعهد باشه و این نه نسبیه و نه عکس العملی و بنا به رفتار دیگران. و میزان تعهد هم تو هر فردی فرق داره بعضی ها بیشتر بعضی ها کمتر و بعضی ها هم ماشالله اصلا!
اما اگه دو طرفه باشه عالیه.

سمیرا جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 22:34

سلام ، به نوبه خود ازاینکه موضوعی را برای گفتگو مطرح می کنید ممنون و سپاسگزارم .
تعهد نسبت به آدمها و موقعیتی که با آنها داریم درجات متفاوتی داره و معانی متفاوتی نیز پیدا می کنه .
مثلا در ارتباط زندگی زناشویی بین زن و مرد یه معنایی داره ، بین کارمند و رئیس یه معنای دیگه بین شهروندان و... الی ماشااله تعهد داریم !!!من دقیقا منظور شما را متوجه نشدم در کدام رابطه اگر یکی از طرفین نقض تعهد بکنه آن یکی هم مجاز به این کار هست یا نه؟!
به نظر من تعهد یک رابطه دو جانبه و دو سویه است حالا بسته به نوع رابطه ای که افراد با هم دارند و خصوصیات فردی هرشخص ،این پایداری به تعهد و ماندن در رابطه متفاوت است !
و بحث گسترده ای دارد که با یک جمله یا یک پاراگراف نمیتوان آن را بطور دقیق توضیح داد!!!

دل آرام جمعه 15 اسفند 1393 ساعت 22:37 http://delaramam.blogsky.com

تعهد هم خانواده واژه "عهد" هست و خب از معنیش اینطور برداشت میشه که یه قول و قراری هست بین افراد. حالا اگه یه طرف رابطه به عهد و پیمانش پایبند نبود یعنی رابطه یک طرفش میلنگه و طبیعتا فسخ میشه. حالا اینکه طرف دوم که این میون قربانی شده هم مجازه اینکار رو بکنه یا نه، از نظر من مجاز نیست و البته تا زمانی که اون عهد خدشه دار شده اساسا رابطه ای وجود نداره که قرار باشه کسی مقابله به مثل کنه یا نه.

تیراژه شنبه 16 اسفند 1393 ساعت 00:02

پیرزاده جان ؟ برعکس همیشه که انگار نشستی توو ذهن مخاطب و داری با درونش نجوا میکنی این بار خیلی متفاوت نوشتی و اصلا رُندی همیشگی رو نداری
تعهد به کی ؟ در مورد چی ؟
تعهد یعنی من عهد میبندم که..
معمولا هم تعهد جنسی زن و شوهر رو به خاطر میاره ، منظورت همین بود؟ یا کلی تر و ورای این حرفها ؟
یه جا خوندم که اگه به کسی بگی تا همیشه دوستت خواهم داشت دروغ گفته ای چون دوست داشتن یه حسه و تعهد ناپذیر ، درست نوشته بود ؛،نمیشه من خودم رو موظف کنم که فلان فرد رو همیشه دوست بدارم اما میتونم تعهد بدم که همیشه به وی وفادار بمانم ، یعنی شریکی جز اون فرد نداشته باشم .
حالا بر میگردم به آخر پستت ، برای جلوگیری از تشتت مطلب میبرمش به قالب رابطه ی دختر و پسر از نوعی که تجربه داشتم ، طرف مقابل تعهد رو بشکنه ، یعنی برای جایگاه یگانه ای که داشتم شریک بیاره ، حالا این منم که بنا بر میزان دوست داشتن اون آدم باید تصمیم بگیرم که در این رابطه باقی بمانم یا نه ، خب ، در اصل رابطه برای من خاتمه پذیرفته محسوب میشه و هر کدام به. راهی جداگانه میرویم ، یا فرد به اصطلاح بر میگرده ، یعنی رابطه ی دوم رو کات میکنه و من بین دوراهی پذیرفتنش و شروعی دوباره یا نپذیرفتنش و اتمام اون رابطه میمانم ، که تیراژه ی کنونی قطعا در هر صورت اون رابطه رو تمام میکنه. در مورد برعکسش هم که گمان نمیکنم رخ بده ، الزاما شروع رابطه ی جدید بعد از اتمام رابطه ی قبلی خواهد بود ولو جرقه ی بودن با فرد جدید در طی رابطه ی قبلی رخ داده باشه .
تعهد های نانوشته و نا گفته ی بسیاری داریم ، از تعهد به دوست صمیمی تا مادر و پدر ، مبحث طوری کلی بیان شده که ذهنم برای چارچوب بندی یاری نمیکنه
اما این رو هم بگم ، با باقی ماندن و تعهد داشتن به یک فرد تا زمانی که دوستش دارم معتقدم ، هر کسی این حق رو داره که وقتی از نظر احساسی در رابطه ای به کمبود و پوچی میرسه اون رابطه رو به اتمام برسونه اما به یک شرط ، حقوق فرد مقابل در نظر گرفته بشه ، آرام آرام در جریان قرار بگیره ، با یک گفتگوی محترمانه و صریح رابطه تمام بشه و بعد از خاتمه ی کامل و در نظر گرفتن مدت زمانی لازم برای حفظ حرمت ها ی "با هم بودن" که من بهش میگم " عده ی احساسی" ، رابطه با فرد جدید آغاز شه .
و من الله توفیق !

احمد شنبه 16 اسفند 1393 ساعت 11:39

تعهد!
یکی از اون حقیقت هاییه که این روز ها خیلی کم به واقعیت در حد کمال خودش میرسه. خب اگه منظور از تعهد همون تعهد احساسی و عاطفیِ شدید در رابطه ی دختر و پسره، نباید شکسته بشه. اگرم شد به نظر "من" دیگه شده و آبی که رفته به جوب بر نمیگرده .حتی اگه شکستن تعهد به شکل یک "دروغ" باشه .
به قول یارو گفتنی
trust is everything
اگر شکسته بشه به معنی کنار گذاشتن خودِ "تعهد" نیست . بلکه به معنای کنار گذاشتن طرف مقابله. حتی ممکنه طرف مقابل رو دوست داشته باشه آدم ولی دیگه اون اعتماده نیست .
در مورد بقیه ش هم پاراگراف آخر تیراژه. البته من با "آرام آرام در جریان گذاشتن" زیاد موافق نیستم چون زجر کش میکنه آدمو

پروین یکشنبه 17 اسفند 1393 ساعت 02:46

تیراژه خیلی خوب نوشته
نظر شخصی خود من: در روابط احساسی و زناشویی معفقدم تعهد باید کاملا دو طرفه باشد. معنی اش این نیست که اگر فرضا همسرم تعهد خودش را زیر پا گذاشت این به من مجوز بدهد که تعهدم را بشکنم. نه. اما نبظرم یک رکن اساسی رابطه زیرپاگذاشته شده و رابطه را تمام شده میدانم. دوستی در مورد تعهد مادر فرزندی نوشته بود. من تعهدی در این رابطه نمیبینم. تعهد موقعی است که قراری بین دو طرف گذاشته میشود. من فرزندم را دوست دارم و بنابر حس و وظیفهء مادری که قراردادهای احتماعی و احساسی برایمان معین کرده ام به او خوبی میکنم. فرزند در واقع تعهدی به بازگرداندن این محبت ندارد. اخلاق، ادب، پایبندیهای خانوادگی اجتماعی و ..... حکم میکند که فرزند هم قدرشناس و .. باشد. ولی اگر نباشد تعهدی را زیرپا نگذاشته. فقط فرزند خوبی نبوده.
در مورد تعهد های خارج از چهارچوب خانواده هم به نظرم تعهد نباید دوطرفه باشد. هر کس موظف است بدون شرط به تعهدش پای بند باشد (البته الان نیبینم در این هم استثنا وجود دارد) مثلا اگر رییس من تعهد کرده فلان مقدار به من حقوق بدهد اما نداد این نمیتواند باعث شود که من بتوانم از اموال شرکت به قدر حقوقم بردارم. یا اگر دولت و جکومت به تعهداتش پایبند نباشد مجوز آنارشی گری و شکستن قوانین را نداریم.
نچ
همانطوری که دوستان گفتند بحث خیلی کلی است و نمیشود حکم کلی داد. باید مشخص تر و جزیی تر بحث کرد :)

منتظر دوشنبه 18 اسفند 1393 ساعت 16:19 http://hamid35.persianblog.ir

سلام، اگه به نتیجه رسیدم که بخاطر عدم ایفای تعهدات کسی منم نمیتونم به تعهداتم عمل کنم ترجیح میدم اینو بهش بگم و قرارداد رو فسخ کنم نه اینکه یک طرفه عذاب بکشم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد