سرو سهی و بلبلی ...
دختر پوزخندی زد و با حالتی تمسخر آمیز رو به مادر گفت: شنیدم یه زمانی عاشق، پسر عمه گل نساء بودی...
زن درحالیکه بغضش رو قورت می داد سرش رو بالا گرفت
و گفت: امروزش رو نیگا نکن یه زمانی نصف بیشتر دخترای این شهر آرزو داشتن فقط جواب سلامشون رو بده...
روزتون پر از رنگهاى قشنگ، پر از خبرهاى خوب، سرشار از انرژى مثبت و یه عالمه لبخند خیلی افتخار میدید پیش من هم بیاین
98168
ما شیش نفر کجا باید بیاییم؟؟؟
از دختره لجم گرفت... حق نداره احساس قشنگی که برای سال ها پیش بوده رو مسخره کنه... حتی اگه مادرش دل به مزخرفترین آدم روی کره زمین بسته بوده...
مسخره کردن کلا کار خوبی نیست علی الخصوص احساسات و مخصوصا مادر ...
منم با توجه به اینکه با این دو نفر تقریبا فیس تو فیس بودم اولش از دختره شاکی شدم اما وقتی نوع کلام مغرورانه زن رو دیدم کیف کردم که دختره بور شد
منم دیدم این واقعیت رو. آدم تا خودش به چشم ندیده باشه باورش نمیشه اینجور آدمی در گذشته اونجور دلبری بوده. آدمیزاد چه موجود غریبیه. هیییی...
به قول خانوم پروین سلیمانی تو فیلم هنرپیشه: ما پیرزن بی ریخت ها تو جوونی هامون کلی خاطر خواه داشتیم...
از معدود حقایق (قوانین؟) انکارناپذیر هستی اینه که کلا جهان و هر چه در اون هست میل به زوال داره...
اردلان سرافراز یه ترانه داره که خانوم گوگوش خونده :((آدم خیلی حقیره بازیچه ی تقدیره.
پل بین دو مرگه مرگی که ناگزیره. حتی خود تولد آغاز راه مرگه...))
سلام،
منم با دل آرام جون موافقم.
ایضاء
عالمی داره جوانی،میتونی همه چیز و مسخره کنی و به قدرتت بنازی،فقط حیف که زمانش مثل بهار کوتاهه،یه مدت کم جوانی،بقیه اش یا بچه ای یا میانسال یا پیر.