یه نه بزرگ به نخواستنی ها
_ باهام میای بریم خرید؟
_ (توی دلت: آخه خسته ام... ) آره حتما...
_ عکس ما رو لایک نکردیا
_ (قشنگ نبود خب...) بذار دوباره ببینم...
صبح بیدار میشی میبینی توی گروه "بچه های شرکت" عضو شدی. در واقع عضوت کردن. بمونی؟ آخه من با اینا چه صنمی دارم که هی پیغام بفرستیم برای هم... ترک کنی؟ کی جراتش رو داره... از همکار بغل دستی تا مدیر سوال پیچت میکنن که چرا رفتی؟ کی چی گفت بهت؟ حالا شما روت نمیشه که بگی بابا آخه هشت ساعت بس نیست توی طول روز میبینمتون؟
خانم ایکس برای اینستا ریکوئست میفرسته... اگه قبولش کنی، که خب مطمئنی دلت نمیخواد چشمهای فضولش رو توی صفحه ات بچرخونه... اگه دکمه ضربدر رو بزنی، باز میفرسته، دوباره و سه باره و ده باره... اون که شعورش نمیرسه اینکار تو یعنی "نه"، تازه وقتی هم ببینتت توی چشمهات نگاه میکنه و میگه چرا اوکی نمیکنی؟! ده بار برات درخواست فرستادم. تو هم که روت نمیشه همزمان توی چشمهاش نگاه کنی و بگی کور نیستم درخواست هات رو دیدم اما دلم نمیخواد بپذیرمت... و این میشه که هی ریکوئست، هی ضربدر...
ما حق داریم از آدمها خوشمون نیاد... حق داریم براشون وقت نداشته باشیم... حق داریم اولویت خودمون باشیم...
من کاری به حس انسان دوستی و مهربانی و فداکاری و... ندارم. فقط میگم چشم باز نکنیم ببینیم تن به ارتباط اجباری دادیم و دور و برمون پر شده از دوست نداشتنی ها...
به نظر من یکی از لذتبخش ترین لحظاتی که هر آدمی میتونه در زندگیش تجربه کنه اون لحظه ای هست که برای اولین بار قاطعانه اون جمله های داخل پرانتز رو میگه. بی نظیره. اولین باری که اینکار رو کردم تا ساعتها به معنی واقعی کلمه شعف درونی داشتم... امتحان کن
خوشحالم که درگیر رودربایستی نیستی. به رها هم گفتم فکر نمیکنم کار ساده ای باشه اما خوشحالم که انجامش دادی و در واقع خودت رو از بندش رها کردی.
من یه زمانی خیلی درگیر این تیپ رفتارها بودم، ولی چندساله تمرین کردم و واقعا الان که داشتم این مطلب رو میخوندم با خودم مرور کردم دیدم خیلی راحت کارهایی که میخوام رو انجام نمیدم و درگیر این چیزها نمیشم
یه وقتایی صدای تپش قلبم و لرزشم رو تو اولین بارهایی که میخواستم نه بگم یا کاری رو انجام ندم یادم میفته. واقعا دفعات اول برام سخت بود و به شدت میترسیدم.
البته دفعه ی اولی که بخوام یه چیز رو به طرف مقابل بگم اصلا مستقیم نمیگم و سعی میکنم غیرمستقیم باشه، ولی اگه ببیبنم طرفم متوجه نمیشه یا خودش رو زده به اون راه، مستقیم حرفم رو بهش میزنم
چقدر خوب که راهش رو پیدا کردی رها. چون به نظرم کار خیلی ساده ای نیست.
نوع تربیت و نگرش باعث میشه بتونیم راحت بگیم نه یا تو دام تعارف ها بیفتیم،اما یه نکته خیلی مهم اونطرف قضیه وجود داره و اون اینه که اصولا باید یاد بگیریم از دیگران چه توقعی داریم و چرا باید چیزی بخواهیم که طرف تو رودربایستی قرار بگیره، یعنی درخواست کننده ها هم بایست قدری تغییر تو خودشون بوجود بیارن و بپذیرن هر چیزی برای هر کسی مناسب نیست، ساده تر بگم اگه کسی چیزی دلش بخواد خودش اقدام میکنه پس دیگران رو مجبور نکنیم
نظرم این دیگه نقطه کمال ارتباطه که افراد همدیگرو در معذوریت قرار ندن. امیدوارم روزی همینقدر رشد پیدا کنیم.
من خداروشکر خیلى خودم و اذیت نمیکنم مخصوصاً تو دنیاى مجازى البته شده که تو دنیاى واقعى نتونسته باشم با هزار و یک دلیل هم البته اما تو دنیاى مجازى اصلاً مثلاً یه کى هست که به من ریکوئست داده و انقدر که من بى جواب گذاشتمش دایرکت داده که منو نمیشناسى سوال شده برام
امیدوارم توی دنیای واقعی هم به خوبی دنیای مجازی بتونی عملیش کنی.
خب کاش ایشون اسم و فامیلیش رو توی دایرکت بنویسه و اینکه پذیرش بشه یا نه رو دیگه بسپاره به شما.
ما اصلا با این موضوع مشکلی نداریم . به راحتی همه چیز رو می پذیریم . حتا اگر اون همه چیز به قیمت نابودی همه چیز یک کشور و یک ملت و یک فرهنگ و یک دین باشد ...
اگر می توانستیم نه بگوییم احتمالا الان اینگونه نبودیم که هستیم ...
ای همسایه ... بگذریم .
یعنی فکر میکنین به خاطر رودربایستی ما به این روز افتادیم؟! ولی من فکر میکنم این همه مشکل به خاطر بی ارادگی ماست...
Salam
Akhe mozue in ke baezia ro nemishe hazf kard
Sohbat man group , ineste nist kolan zendegi
Faghat bayad azashon farar kard