ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
مطمئنم همه می دانند که باید پنیر و ماست را گذاشت توی یخچال... یا شیشه ی شربت را قبل از مصرف تکان داد... ولی همیشه روی در پنیر و کاغذ روی شربت این نکات را می نویسند. برای اطمینان شاید... برای یادآوری... برای آنها که اولین بار است پنیر می خرند شاید ... فکر بدی نیست ... چه اشکالی دارد. آنها که همیشه می دانستند و می دانند که نوشابه را باید خنک و تگری خورد اصلا جمله ی 'خنک بنوشید' به چشمشان نمی آید ولی اگر بنده خدایی اولین برخوردش با بطری نوشابه باشد، این جمله ی کوتاه دو کلمه ای می تواند آینده ی رابطه ی او و این نوشیدنی را عوض کند.
خدا هم اگر یک اتیکت روی هرکداممان نصب می کرد و با حداقل کلمات وصفمان می کرد شاید روابطمان با آدم های اطراف بهتر می شد.... ساده و روشن... چیزهایی شبیه " اعصاب پرحرفی ندارد"... یا "در گرما بداخلاق می شود".... "هرچیز را یکبار بگو"...."غیر قابل دوستی".... "طول می کشد تا یخش باز شود. صبور باش".... آنها که می شناختند آدم را به مرور زمان مثل تمام نوشته های روی بسته ها، دیگر به آن توجه نمی کردند و همان طور که کیسه های خرید را جابه جا کنند با چشم بسته هم پنیر و شیر را میگذارند توی یخچال... و آدم های جدید حین برخورد با "بی احساس و غیرمنطقی" خیلی ساده راهشان را کج می کنند و وقشان را صرف کسی می کنند که روی اتیکتش نوشته باشد " صمیمی و با معرفت."....
اول
جالب بود
ولی فقط جالب بود و لبخندی رو لبم نشوند.
مهربان عزیزم همیشه زاویه دیدت رو دوست داشتم.
اما خب ادمها با یک اتیکت قابل تعریف نیستند لاقل ممکنه لازم باشه به مرور زمان اتیکتشون عوض شه.
والبته اینکه تمام لذت زندگی به تجربه کردن و چشیدن و حس کردن و کشف کردنشه.
چیزی که ما ادمها این روزها با دخالت های بیجامون از هم میگیریمش.
اینجوری بخور، اینجوری حس کن، اینجوری بفهم، اینجوری عبادت کن، اینجوری فیلم ببین، اینجوری زندگی کن و.......
عالی بود
الان نظر خانم علیزاده رو خوندم. دیدم فرمایش ایشون هم درسته. البته همیشه آدمایی هستن که حتی اگر اتیکت روی پیشونی ت یه چیزی بگه، اهمیت نمیدن و جلو میان و شاید با منش شون بتونن تغییرت بدن. به هر حال الان هم که اتیکت نداریم، بعد از صرف یک زمانی، مشخص میشه چه کاره ایم. اونوقته که باز یه سریا راهشونو کج میکنن و میرن. اون آدمهای خاصی که بالا گفتم هم، می مونن و تغییرمون میدن.
مطلب نو و جالبی بود.....
ممنون خیلى جذاب بود
اگه خدا این برچسب ها رو می زد خیلی خوب بود ....
حالا بدی کسی نمی زد
ولی خوبی و خلق و خو هر کسی یه جوری حالمون می کرد
البته یه چیزی مثل طالع هست گمونم
نوشته ات عالی بود مهربان خواهشا هر هفته بنویس
قطعا این اتیکت ها روابط آدمها رو جذاب تر میکرد اما اشکالی که داره اینه که قدرت تغییر رو از اونها میگرفت. مثلا "زود رنج است" نمیتونست امیدوار باشه که با تمرین و ممارست خودش رو قوی کنه...
انقدر عالی بود که ...خودت هم باورت نمیشههههه،عاشق دیدگاه هاتم مهربان جان
خیلی به نظرم فرقی نمی کرد. چون همه چی تو این دنیا از قانون نسبیت پیروی میکنه. مثلا ممکنه من با 50 نفر تو کل زندگیم از فامیل و دوست و همکار ارتباط داشته باشم اما همه این 50 نفر منو آدم دروغگویی ندونن. چون این به سطح ارتباط با آدم های مختلف برمیگرده. ممکنه همه به بد بودن من اذعان کنن ولی یه بار من دست یه پیرزن یا پیرمرد رو بگیرم و از خیابون رد کنم و اون آدم فکر کنه من عجب آدم مهربونی هستم!!!! خودم رو مثال زدم که سوء تفاهمی پیش نیاد.
اما خداییش اینکه از تاریخ مصرف پنیر بشه پست به این خوبی نوشت فقط از خودت برمیاد مهربان جونم ;)
آفرین
چقدر خوب بود
اونوقت ادما برای شناخت هم هیچ تلاشی نمیکردن
دنبال اتکت راحت طلبانه میگشتن
-------------------------------------------------
اتکت مانیما چی بود مثلا؟
واقعا کاشکی این اتیکته بود..بعد یه عمری خیلی
از قضاوتهارو،خیلی ازقیاسهارونمیکردیم وبالطبع
سطح توقعاتمونم ازونطرف پایین ترمیومد.می
فهمیدیم بابا سیستم طرف اینه و هــمیشه
قصد و غرضی درکار نیست........این حتی
خودشم باخودش این مشکل رو داره.....
گذریتر به رفتارش نگاه می کردیم....اما
حیف که نیست این اتیکته.......اماکلا
برای آدمهاییکه ریلکسترن ودرگیرچرا
واماهای دیگرون نیستن خیلی این
اتیکته کاربرد ندارن..آدمهاییکه کلا
سیستمشون روی بیخیال بابا..
ببین،بخند،رد شو و..باشه.....
واسشون کاربردی نیست.....
یاحق...
اینجوری که بد بود. تجربه ی اکتشاف و شناخت رو از دست میدادیم