سلطان قلبها

یک خاطره از فیلم سلطان قلبها 

برادرها رفته بودند مسافرت . با یک دوست و همسایه . پاسبانی از سه خانه بر عهده ی ما بود . ما ، سه دانش آموز سوم دبیرستانی . شب ، در خانه ی برادر کوچکتر ، که سومین خانه از ابتدای کوچه بود ، جمع شده بودیم . فیلم می دیدیم . با یک ویدئوی کرایه ای . ویدئویی که فیلم کوچک می خورد و شبی خدا تومان اجاره اش کرده بودیم . با هزار ترس و لرز از محله ی هشت متری آورده بودیم محله ی شوره دونی !! 

نیمه های شب بود و مشغول دیدن فیلم سلطان قلبها بودیم – برای چندمین بار !!! – که صدای افتادن چیزی از روی دیوار به گوشمان رسید . از پنجره نگاه کردیم و در کمال تعجب دیدیم که دزد ناشی ای از روی دیوار پریده داخل حیاط خانه !! تا ما در اتاق را بازکنیم و بپریم بیرون ، دزد گرامی (!!) هم در حیاط را باز کرد و فرار را بر قرار ترجیح داد . ما هم در حالی که صدای خنده هایمان در تاریکی کوچه ی خاکی محله ی نوساز  پیچیده بود ، دنبال دزد می دویدیم . 

عاقبت او را محاصره کردیم . دزد بینوا نشسته بود و چمباتمه زده بود و  از ترس اینکه ما به سرش ضربه ای نزنیم ، دو دستش را روی سرش گذاشته بود و نفس نفس می زد و غلط کردم می گفت . 

ما اما ترانه ی سلطان قلبم می خواندیم و می خندیدیم و بین ترانه و خنده می گفتیم :

- آخه ناشی ، سه تا خونه ی خالی ... صاف باید بیایی توی همین خونه ، بدبخت بد شانس ؟ تو رو چه به دزدی !! 

و ... 

حالا هر بار که ترانه ی سلطان قلبم را می شنوم یاد آن شب و آن دزد می افتم و گاهی با خودم می گویم :

- کاش نام و نشانش را می دانستم ... شاید حالا برای خودش مدیرکل بانکی ... رئیسی ، مدیری ، کسی شده باشد !!

پ . ن : لطفا اگر خاطره ای از این فیلم یا آهنگ دارید ، برای ما هم بنویسید . سپاس .