دریا، جنگل،کوه، کویر
دریا رو دوست داریم بخاطر وسعت و یکرنگی اش،زیبایی و آرامشش، بیکرانگی و امتدادش، و... یاد موج های سهمگین و توفانهای وحشتناکش .دل نگرانی و تشویش خانواده های صیادان ماهی و خاطراتی تلخ...
جنگل رو دوست داریم برای سرسبزی و درختان سربه فلک کشیده،حضور جذاب و جالب انواع حیوانات،روح زیبا و بخشنده اش،و... یاد باتلاقها و تاریکی،سرگشتگی و ترس در اعماق جنگل،سقوط درختان و جانوران درنده...
کوه رو دوست داریم به دلیل صلابتش و پایداری،غرور و سرافرازی اش،بام دنیا و محکم ترین ریشه ها... یاد سرما و سقوط،صدای شکستن استخوانهای بی انعکاس،هراس شبانگاهی اش و ناشناخته های پشت هر سنگ و صخره...
کویر رو دوست داریم به جهت شب های پرستاره و دل انگیزش،بانگ رحیل کاروان ها و حرکت باله گونه قطار اشتران،و... یاد رمل های روان و رد پاهای پنهان شده به اندک نسیم،گرمای سوزان روز و سرمای کشنده شبش،
مار و عقرب های جرار, سراب ها و هرم آفتاب و رقص شعله های واژگون...
.................
سوگند به دریا و جنگل و کوه و کویر که انسان در این سیاره تباه شد.
پی نوشت:
یک چیزهایی هست که نمی شود به دیگری فهماند نمی شود گفت، آدم را مسخره می کنند هر کسی مطابق افکارخودش دیگری را قضاوت می کند.زبان آدمیزاد مثل خوداو ناقص و ناتوان است.
صادق هدایت
