هفتگ
هفتگ

هفتگ

دریا، جنگل،کوه، کویر

دریا رو دوست داریم بخاطر وسعت و یکرنگی اش،زیبایی و آرامشش، بیکرانگی و امتدادش، و...  یاد موج های سهمگین و توفانهای وحشتناکش .دل نگرانی و تشویش خانواده های صیادان ماهی و خاطراتی تلخ...

جنگل رو دوست داریم برای سرسبزی و درختان سربه فلک کشیده،حضور جذاب و جالب انواع حیوانات،روح زیبا و بخشنده اش،و... یاد باتلاقها و تاریکی،سرگشتگی و ترس در اعماق جنگل،سقوط درختان و جانوران درنده...

کوه رو دوست داریم به دلیل صلابتش و پایداری،غرور و سرافرازی اش،بام دنیا و محکم ترین ریشه ها... یاد سرما و سقوط،صدای شکستن استخوانهای بی انعکاس،هراس شبانگاهی اش و ناشناخته های پشت هر سنگ و صخره...

کویر رو دوست داریم به جهت شب های پرستاره و دل انگیزش،بانگ رحیل کاروان ها و حرکت باله گونه قطار اشتران،و... یاد رمل های روان و رد پاهای پنهان شده به اندک نسیم،گرمای سوزان روز و سرمای کشنده شبش،

مار و عقرب های جرار, سراب ها و هرم آفتاب و رقص شعله های واژگون...

.................

سوگند به دریا و جنگل و کوه و کویر که انسان در این سیاره تباه شد.




پی نوشت:

یک چیزهایی هست که نمی شود به دیگری فهماند  نمی شود گفت، آدم را مسخره می کنند هر کسی مطابق افکارخودش  دیگری را قضاوت می کند.زبان آدمیزاد مثل خوداو  ناقص و ناتوان است.

صادق هدایت

نظرات 15 + ارسال نظر
پریسا سه‌شنبه 4 آبان 1395 ساعت 21:05 http://parisabz.blogsky.com

《همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم》سوره بلد، آیه 4... بیچاره انسان!!!!

آواره و مفلوک انسان

سعیده علیزاده سه‌شنبه 4 آبان 1395 ساعت 22:29 http://no-aros.blogfa.com/

چرا تباه شد؟
نمیدونم چرا هر وقت اسم صادق هدایت میاد یاد خودکشی می افتم.
البته که باور دارم خودکشی اون از زندگی خیلیا ارزشمندتر بوده اما ازش میترسم.
منم یه ایه بگم؟
بزارید برم دقیقشو پیدا کنم میام میگم

یعنی فکر میکنی تباه نشده؟!
من از خودم آیه نازل کردم.
شما هم بگو

پری چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 00:21

به همه اینا سوگند که انسانها خودشون همدیگر رو تباه کردن.هم جسم همدیگر و هم روح یکدیگر را تباه کردن

موافقم، البته از شرایط و اقلیم و جهل و فرهنگ و گذشته و ... نمیشه به سادگی گذشت

سعیده علیزاده چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 01:17 http://no-aros.blogfa.com/

ان الانسان لفی خسر. سوره والعصر ، آیه 2
همانا انسان ها در زیان هستند.

آری چنین است، متاسفانه

سعیده علیزاده چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 01:19 http://no-aros.blogfa.com/

البته در ادامه میگه بجز کسانی که ایمان اوردند و کارهای نیکو کردند و به حق و صب سفارش میکنند.

اگر صبر و امید نبود خیلی ها راه امثال هدایت رو میرفتن خیلیا

سعیده علیزاده چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 01:20 http://no-aros.blogfa.com/

صبر

آذین چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 08:40

سلام
دوستان به آیات اشاره کردن شما هم کاملا درست فرمودید ولی بدون شعر و شعار میگم که فراز و فرودهای زندگیه که انسان رو از کرختی درآورده
حضرت امیر(ع) میفرمایند : دنیا زندان مومن است . کاش هممون باور کنیم که دنیای دیگری هست که باید ثمره زندگی این دنیامون رو درونش ببینیم و تلاش کنیم که اینطور روح همدیگه رو نخراشیم که فقط از دنیا خسارت و زیان و بدیهاشو ببینیم. گاهی تو زندان اتفاقات قشنگی هم میفته .
هرچند که الان نسل مومن منقرض شده

سلام
بله شما هم درست میفرمائید هرچند به نظرم اکثر ما مردم ایران خَسِرَ الدُّنْیا وَالاْآخِرَةَ هستیم

مهران چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 09:05

پست عمیقی بود
انسان وقتی تباه شد که عده ای به باورهایش تجاوز کردند....

نظر لطف شماست...
باورهای مورد تجاوز واقع شده باورهای به سخره گرفته شده باورهای عقیم مانده...

سعیده علیزاده چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 10:51 http://no-aros.blogfa.com/

چقدر خوبه که شما به نظرات جواب میدین.
این نشون میده که کامنتامونو میخونین و بهش فکر میکنین.
احساس میکنم یجور احترام به کساییه که مطالبتون رو میخونن.
به من که حس خوبی میده.
سپاس

خواهش میکنم ،
از نظر من مخاطب احترام دارد و کسی که زحمت ثبت کامنت را میکشد احترامش دو چندان است

سرزمین آفتاب چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 11:00 http://sarzamin-aftab.blogsky.com

تباه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خیلی تخفیف دادین
از بیخ و بن نابود شده
همون بهشت جاش بهتر بود
یا... یا کاش اصلا نمیومد و نبود و این بدبختی ها هم نه لمس می شد نه تجربه ، نه تکرار !

کاش در روز الست عهد نبسته بودیم

حمید چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 12:47

گنگ بود. یا من نفهمیدم

شاید هر دو:

مریم چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 13:36

بشر بحق آفریده شد...ولی راه را اشتباه رفت...و سر از جایی درآورد که به تباهی خود و دیگران رضایت داد....

البته به شرایط هم بستگی داشته و داره

فرنوش چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 13:43

سلام
یه نکته ی خوبی که توی متن اشاره شده و خیلی توجه من رو جلب کرد اینه: درسته که در آخر نتیجه گیری کردید که انسان در این سیاره تباه شد ولی در ابتدای هر آیه به زیباییهای هرآیتم اشاره کردید.
درسته که سختی ها و تلخی ها و مصائب تباه کننده ی شیرینهای زندگی و نه لزوما خود زندگی هستند ولی مساله ی اصلی اینه که ما شانس زنگی و دیدن زیبایی هاش رو داریم. زندگی سخته و طبیعیه گاهی آدم بشینه و از تلخی هاش گله کنه و آه بکشه ولی از این جهت که فرصت بودن به آدم میده خیلی هیجان انگیزه. من خوشحالم که یکی از این برگ برنده ها در دست منه و جالب اینجاست که هیچکس مشکل نداشتن این برگ رو نداره. یا فرصت داریم یا اصلا چیزی نیست که در مورد فرصت نداشتن گلایه ای داشته باشه.

سلام
به قول مولوی :ما نبودیم و تقاضامان نبود

شیدا چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 20:11

The best paradise is the lost one!
بهشت گمشده، جان میلتون

ممنونم بابت معرفی این کتاب خوب، حتما میخونمش

دل آرام چهارشنبه 5 آبان 1395 ساعت 22:43 http://delaramam.blogsky.com

ولی قرار بوده بعد از هر سختی آسانی باشه...

خیلی چیزها قرار نبوده تو این سیاره که حالا روال عادی شده

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد