دورِ گردون......
این روزها توی دنیا، اتفاق پشت اتفاق هست که داره می افته....
جدای از قصه ی اتفاق های ناراحت کننده ی مملکت خودمون، اعم از پلاسکو و جان باختن هموطنان مون، سیل سیستان و نابسامانی های بوجود آمده و گرد و غبار مهلک جنوب و.... دعواهای جناحی و بعضا و روم به دیوار عربده کشی های بعضی جناحها و خط و نشون و نیش های باز و..... خلاصه همه و همه و همه به یک طرف.. این پدیده ی نو ظهور بلوند آمریکایی هم یه طرف...... آدم دلش، می خواد دست بزاره زیر چونه اش و بازی هاش رو تماشا کنه.... و از اون طرف هم ملت آمریکا به طرفداری ما ریختن بیرون....( خدایا، ما و این همه خوشحالی محاله )......
گاهی هم البته نه اینکه، ما ها تجربه اینجور پوپولیستی ترامپ جان رو داریم.... دلمون می خواد زودی این چهار سالش بگذره و ببینم آخر بازی چی بوده....
خودمون از این بازیها داشتیم خب....
یه جمله طنز این چند روز تو شبکه های اجتماعی فراوان دیده میشه ((لان ما ایرانی‌ها رو نه خونه خدا راه میدن، نه خونه شیطان
چرا هیچ‌کس مسئولیت ما رو نمی‌پذیره!)) در عین تلخ بودن گویای خیلی از مسائل و مشکلات حکومت ماست.
بمونیم ببینیم پشت صحنه چه برنامه ای درحال چیده شدنه که نیاز بوده روی صحنه اینقدر شلوغ پلوغ بشه
چندماه بعد از افشای دست داشتن عربستان سعودی تو یازده سپتامبر بعد اینجوری? عجیبه دیگه
اینکه انقدر بی اعتباریم توی دنیا که هیچ‌جا جایی نداریم غم‌انگیزه...
با این تفاوت که نمونه ی وطنی فقط تو وطن گل کاشت و زورش و قد و اندازه اش در حد جهانی نبود
اما ترامپ خان دیوانگی بی رحمانه اش رو از غیر خودی ها شروع کرده و به اسم "آمریکا، دوباره میسازمت وطن"