هفتگ
هفتگ

هفتگ

تو و عکسای دیروزت منو شعرای این دفتر

کلا آدم نوستالژیکی هستم و طبعا عکس های قدیمی برام عزیز و دوست داشتنی هستند. هر وقت عکس های ایران قبل از انقلاب 57 رو میبینم محو اونهمه رنگ ، شادی، طراوت و حس زندگی میشم تنوع پوشش زنان و مردان، رنگ اتومبیل ها،نور خیابون ها و مغازه ها،تمیزی و نشاطی که توی عکس ها فریاد میزنن همیشه باعث میشن حسرت این رو بخورم که چرا سی، چهل سال دیر دنیا اومدم و این همه تفاوت با شرایط امروز برام جالبه... این چیزها رو گفتم تا برسم به اینجا که دو سه روز پیش یه عکسی دیدم از افغانستان سال 1968 که میشه 1347 شمسی،  تعجب و بهت اولین واکنش من نسبت به دیدن چیزهایی بود که اصلا تو مخیله ام نمی گنجید مگه میشه اینقدر زیباو تمیز و دل انگیز، که اگه توضیحات ذیل عکس نبود  میگفتم که اون پارک قشنگ و پوشش آزاد زنان و آراستگی مکان احتمالا مربوط به کشوری در شرق اروپاست البته در همون سالها... برای منی که هرچی از افغانستان دیدم  ویرانی  و جنگ و انتحارو رنج ومخروبه بوده و زنان برقع پوش مشاهده این عکس مثل وارد کردن یک شوک شدید بود و بغض غریبی گلوم رو گرفت و رو سینه ام سنگینی کرد.

نظرات 5 + ارسال نظر
حمید سه‌شنبه 7 شهریور 1396 ساعت 20:39

دیدم این عکسایی که میگی. باز اوضاع ما بهتره. اونا همزمان هم آزادی رو از دست دادن هم امنیت رو. البته روی سر ما هم حتی بعد از شصت و هفت، همیشه سایه ی جنگ بوده، ولی خود جنگ کجا سایه اش کجا.
هرچند از این طرف هم میشه نگاه کرد که داستان ما آش دستپخت خودمون بوده و این حسرت ماجرا رو بیشتر میکنه. به نظر من هرچقدر که بگیم اکثر انقلابیها این وضعیت رو نمیخواستن باز چیزی از بار تقصیرشون کم نمیکنه.
اگه بخوایم نیمه ی پرش رو ببینیم هم میشه اینجوری گفت که اگه روزی به آزادی برسیم مردم اینبار قدرش رو بیشتر خواهند دونست.

پری چهارشنبه 8 شهریور 1396 ساعت 02:06

و بدتر اینکه مردم ما و چه بسا مردم افغانستان خودشون این بلاها رو سر خودشون آوردن. و روز به روز هم بدتر میشه

آذین چهارشنبه 8 شهریور 1396 ساعت 08:17

..................

شمسی خانم چهارشنبه 8 شهریور 1396 ساعت 16:01

منم وقتی که به عکس های قدیمی نگاه می کنم به رنگ و تمیزی و لبخند روی لب ها خیره میشم و با خودم میگم چرا اینقدر غم و سیاهی رو تو زندگی هامون راه دادیم؟!!

زهرا.ش پنج‌شنبه 9 شهریور 1396 ساعت 00:09

کتاب بادبادک باز رو حتما حتما بخونید
ترجیحا به همون زبان انگلیسی که خالد حسینی نوشته
برای درک عمیق ''سرزمین خسته خسته از جفای روزگار''

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد