والیبال ایران به اولین موفقیت جهانی دست یافت .
خبری که به اندازه ی کافی ، در این روزهای خمودگی و رخوت ، خوشحال کننده است .
دم همه ی بچه های تیم ملی ایران هم گرم .
اما ...
شرایط جدول در صبح آخرین روز مسابقات به گونه ای بود که اگر آمریکا از ایتالیا می بُرد ، و ایران از فرانسه ، آنگاه ایران می توانست با برد مقابل فرانسه به جایگاه دوم برسد .
از طرفی اگر ایتالیا از آمریکا می بُرد ، ایران در هر صورت ( برد یا باخت در برابر فرانسه ) به جایگاه سوم و نشان برنز پیکارهای جام قهرمانان جهان می رسید .
سوال : شما بودید دوست داشتید ایتالیا برنده شود یا آمریکا ؟
این را هم بدانیم که فرانسه چون هیچ امکانی برای دستیابی به سکوهای اول تا سوم نداشت ، از جوانترین بازیکنانش در مسابقات آخرش استفاده می کرد .
...
شخصا خیلی دوست داشتم ایتالیا به آمریکا ببازد ، که نشد !!
اما همزمان با پیکار ایتالیا و آمریکا ، یکی از مجری های معروف تلویزیون ، در برنامه اش به طرز شدیدی پیگیر شنیدن خبر خوش باخت آمریکا و قطعی شدن جایگاه سوم ایران بود ! خبری که وقتی از اتاق فرمان به او رسید ، با خوشحالی تمام شروع به دست زدن کرد و این پیروزی را به بچه های تیم ملی و به مردم تبریک گفت !!
در حقیقت ، ما به گونه ی شگفتی ، به دنبال بادآورده ترین و بی دردسر ترین چیزهایی هستیم که می خواهیم !
در آن دمی که آن مجری معروف و دیگران چشم انتظار باخت آمریکا بودند ، فکر می کردم این انتظار یعنی عدم اعتماد به تیم ملی ! یعنی کاهش اعتماد به نفس ملی و ...
شاید همین خواسته های بر پایه ی تلاش دیگران است ، که همیشه ما را منتظر منجی نگه داشته است !!
------------------------------------------
پی نوشت : به اول مهر نزدیک می شویم . هوای بچه هایی را داشته باشید که مجبورند با کفش کهنه ی دیگران به مدرسه بروند ..و شاید دفتر مشقشان هم ، کهنه باشد.
نگران اصل تحصیل رایگان در قانون اساسی نباشید .