شادی آورندگان گروه مرگ

شادی آورندگان گروه مرگ 

چه رخداد شگفتی ! چشم بر هم بزنیم ، این چند ماه همچون برق و باد خواهد گذشت و در جایی از این کره ی خاکی ، گروه فوتبالیست های ایران ، رو در روی اسپانیا و پرتغال بازی خواهند کرد . 

چه هراسی دارند آنها از بازی در برابر ما !

باید هم هراس داشته باشند . آنها ، اسپانیایی ها و پرتغالی ها ، به روسیه می آیند ، بازی می کنند ، می بازند ، می برند ، بر می گردند به کشورهایشان و زندگی می کنند . فوتبال هم بخشی از زندگی آنهاست که درست سر جای خودش نشسته ، جای فوتبال . 

آن گاه که می برند هیچ مشتی بر دهان هیچکسی در هیچ جای دنیا نزده اند ، یک بازی فوتبال را برده اند . 

آن گاه هم که می بازند ، توطئه ی هیچ دشمنی در هیچ جای زمین نبوده است ، یک بازی فوتبال را باخته اند . 

مردمشان نیز با برد آنها شادی می کنند . دست در دست هم می رقصند ، و اگر جامی به فوتبالیست هایشان رسید ، به شادمانی اش آنها نیز لب بر جام می برند . 

اگر هم باختند ، مردمشان انها را تشویق می کنند ، بغض می کنند ، گریه می کنند و ساعتی بعد به برنامه های دیگر زندگی شان ادامه می دهند . 

اما ... 

این سوی میدان فوتبالیست های ایرانند ، و تماشاگران آنها . 

مردمی که فوتبال هم برای آنها یک اتفاق است ! یک رخداد ویژه . چیزی که به بهانه ی آن می توانند شادی کنند ، یکپارچه شوند ، در خیابانها بریزند و تمام بغض های فرو خورده ی خود را بی هیچ هراسی از چکمه پوشان حاضر در هر کوچه و خیابان ، در فریاد شادمانی رها کنند . 

فوتبالیست های ما می دانند که چند گاهی نقطه ی پرگار وجود خواهند بود . اگر ببرند همه چیز را برده اند . دل یک ملت را ، شهرت و آوازه را ، شادی را و ... و ... آنها قهرمانان ملی می شوند . 

و اگر ببازند هم ... 

همه چیز را باخته اند ! تاوان همه چیز را باید بدهند ! تاوان همه ی پولهای برباد رفته ی کشور را آنها باید بدهند ! تاوان تمام شادی های لگد مال شده ی چند ده ساله را آنها باید بدهند ! تاوان همه ی تحقیرهای ملی را آنها باید بدهند . تاوان بهانه ی بغض همیشگی را ... 

پس این ماییم که می خواهیم ببریم . ما ، مردم و فوتبالیست ها . این ماییم و یک مربی آگاه که بی هیچ هراسی از آوازه ی رقیب به میدان می رویم . 

می رویم برای برد . برای شادی پس از برد . برای تمرین یکپارچگی و اتحاد . برای رهایی و شادی و شادمانی از میدان انقلاب تا آزادی تهران . برای رقص و پایکوبی در همه ی خیابانهای همه ی شهرهای ایران.

آری... این اسپانیا ، پرتغال و مراکش هستند که باید از بازی در برابر ۷۹ میلیون و یازده شادی آماده ی فوران ، هراس داشته باشند . 

مجید شمسی پور .