((برجان دشت تشنه بنویس از عطر بهاران))

دلتنگ شدن برای کسی یا چیزی که نیست و وجود خارجی نداره اعم از اینکه بوده و از بین رفته یا اصلا وجود نداشته یه خودآزاری مستمر از طرف افرادی هست که نمیتونن بین جهان واقعی و دنیای ذهن و خیالشون تفاوت قائل بشن و اصولا دنیای دارند که خطوط جهان عینی و ذهنی شون درهم فرو رفته، هر چی این درهم تنیدگی شدیدتر باشه میزان آزار دیدن فرد بیشتر میشه.  هرکدوم از ما تا حدودی خیال بافی میکنیم ول اینجا بحث اشخاصی هست که کلا مرزی بین خیال و واقعیت براشون قابل تصور و فهمیدن نیست  تو روانشناسی   اساسی و عمیق به چنین بیماری هایی پرداخته و کاملا تشریح اش کرده اند. فارغ از اسم و رسم بیماری  حس غم انگیزیه  دلتنگ شدن برای عدم... بقول حسین پناهی انگار (( تو سینه آدم قلبش یخ بزنه))

پی نوشت:دعا کنیم برای سلامتی دریانوردهامون که تو دریای چین گرفتار  آب و آتش هستن