((دروغ فروغ ندارد))

این یه اصل منطقی هست که ببینیم  چه چیزی گفته میشود تا اینکه ببینیم چه کسی می گوید یا همون حدیث انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال...در اصل حرف درستی هست اما یه وقتایی وضعیت گوینده جوری پررنگ هست که خیلی نمیشه به خود حرف توجه کرد مثلا اگه هیتلر راجع به گیاهخواری حرف بزنه میشه گوش کرد و دید چی میگه اما اگه از برابری انسانها بخواد حرف بزنه اونوقت خیلی سخت میشه حتی یه لحظه اش رو تحمل کرد یا مثلا اگه الکسیس از محیط زیست بگه میشه به حرفاش گوش داد اما اگه بخواد راجع به پاکدامنی و عفت صحبت کنه آیا اصلا میشه لحظه یی تحمل کرد...

مثال زیاد هست که خودتون بهتر میدونید  وقتی کسی بارها براحتی دروغ میگه و وسط صلات ظهر مرداد خورشید رو انکار میکنه اصلا میشه به حرفاش گوش داد؟! یا اونی که شعب ابی طالب رو سوئیس توصیف میکنه چه واکنشی باید به حرفاش داشت؟