آدم فروش
چند وقت پیش منزل یکی از اقوام بودم پسر نوجوانی که به دلیل متارکه پدر و مادرش در چند ماهگی، سالهاست همراه مادرش کنار خانواده مادری دریک خانه زندگی میکند از بیرون برگشته بود بعد از احوالپرسی به مادر بزرگش گفت کلانتری اومده بود دنبال کسی که چند ساعت قبل به قطار سنگ زده بود میگشت(منزلشان نزدیک ریل آهن هست) ادامه دادمن هم بنا به دلیل اینکه یکی از بچه ها موقع بازی بعد از ایستادن قطار، فرار کرد تا چند ساعت هم خبری ازش نبود به مامورها آدرس اون رو دادم و گفتم مطمن نیستم اما احتمالا اون سنگ پرت کرده...
مادربزرگ پرسید تو دیدی سنگ انداخت؟ گفت نه! ولی احتمالا کار خودش باشه، مادر بزرگ گفت تو با این کارها چیکار داری؟ به مامورها میگفتی من خبر ندارم دنبال دردسر برای خودت و دیگران نباش مامورها اگه بخوان خودشون پیداش میکنن...
دایی اون نوجوون گفت نه دایی اصلا هم کار بدی نکردی، اونکه سنگ انداخته خطا کرده و باید یاد بگیره کار اشتباه نکنه. در این حین وقتی دایی نگاه شماتت بار مادرش را دید گفت این کار اسمش آدم فروشی نیست...
شخصا به هر دو تفکر حق میدم هم به مادر بزرگ که می خواست به نوه اش درس عدم دخالت و فضولی نکردن بده و ضمنا نگران خطرات احتمالی برای نوه اش بود، هم به دایی حق میدم که میخواست درس نترس بودن و دفاع از واقعیت و به سزای عمل غلط رسیدن رو به اون نوجوون بده...
من ضمن احترام برای دایی، نظرم به نظر مادربزرگ نزدیکتر است و خوب خاستگاه جنوب شهری مادربزرگ رو میشناسم و باهاش موافقم که هیشکی نباس آدم فروشی کنه!
نظر شما چیه؟
من که کلا با عبارت آدم‌فروش و هر فرش دیگری که امکان جارو کردن خطای خطاکارها زیرش وجود داشته باشه مشکل دارم
باهات موافق نیستم، تا زمانی که جرم قانون و عدالت شرایط نابهنجار کنونی رو داره، اگه به شخص آسیبی وارد نشده باشه تا جای ممکن باید راه فرار براش ایجاد کرد.
به نظر من واژه ی آدم فروشی و تقبیح اون اساسا برای دور زدن قانون بوجود اومده. ولی در موردی که تعریف کردید من با اینکه ایشون حدس خودش رو به پلیس گفته مشکل دارم.
وقتی قانون به نفع طبقه حاکم و زالوهاست چی؟!
به نظرم کسانی که تمایل به خبرچینی خطاهای دیگران بخصوص دوستان و آشنایان را دارند از مشکلات شخصیتی رنج می برند .دلشون برای اموال یا حقوق عمومی نسوخته از آشناها یا بطور کلی از آدماکینه و خشمی دارند می خواهند با تنبیه شدن آنها دلشون خنک شود.
باهات موافقم اصولا تو تمام دنیا ضعیفترین افراد از نظر روحی و اخلاقی دست به خبر چینی میزنند
این بنده خدا که حدس خودش رو گفته و اشتباه کرده. ولی باید دید اگه به جای قطار هر روز به شیشه خونه ما سنگ بزنن و بشکنن و ما هر روز مجبور به پرداخت پول و تعویض شیشه بشیم باز هم دوست نداریم بفهمیم کی این کارو کرده؟ مثل اینکه ازمون دزدی بشه و کسی دزد رو بشناسه و نگه. اگه بگه من دزد رو می شناسم میشه آدم فروش؟ ما فقط فکر می کنیم دولت و بیت المال یعنی کس دیگه. و چون دیگران ازش می دزدن حالا یه شیشه قطار چیزی نیست. ولی بیت المال دقیقا یعنی جیب خود مردم. مستقیم مستقیم. و هم کسی که میلیاردی اختلاس می کنه دزد هست و داره از جیب ما می دزده. هم اونی که شیشه می شکنه. منتها یکی سوزن دزده و یکی شتر دزد. و نفس عمل فرق نمی کنه.
تو پست آقا جمال هم دختر معمولی ، چنین نظری داشت که مفصل توضیح دادم اما به شما هم میگم بیت المال برای آقا زاده های پست فطرت هست نه برای عامه مردم...کاملا مخالفم باهات جرم دزدی سوزن با شتر یکی نیست، قوه قضاییه فاسد ما یکی بخاطر دزدیدن دوتا گوسفند دستش قطع میشه اما دزدی که هزاران میلیارد رو به جیب زده ناز میشه و کمترین مجازات، بگذریم. اما تو این مورد خاص اگه واقعا حکومت درستی داشتیم خیلی راحت با کشیدن نرده در اطراف ریل و جدا سازی اش از محیط زندگی خیلی راحت میشه این آسیب رو به حداقل رسوند اتفاقی که جنوب تهران افتاد و نتیجه مثبت در پی داشت...
اما یه سوال، نوجوانی که تموم عمرش قطار از جلوی در خونه و محیط بازی اش ردشده اما حتی یکبار سوار آن نشده! چه احساسی میتونه داشته باشه؟
نهایتا من کار پرتاب سنگ به قطار اگه موجب خسارت جسمی به کسی بشه رو قطعا مذموم میدونم... من فکر نمیکنم بلکه مطمنم بیت المال یه دروغ و فریبه جهت ظلم بیشتر و ایجاد اختلاف شدید طبقاتی که امروز شاهدش هستیم.
قطعا نظرم به مادربزرگ نزدیکه چون ندیده کی انداخته، اما اگر واقعا دیده بود که سنگ رو کی انداخته باید به مامورین اطلاع میداد.حتی اگر ماموری هم در کار نباشه به نظرم باید خودش اقدام میکرد برای اطلاع رسانی. آدم فروشی نیست چون کار اون شخص علاوه بر بی فرهنگی، بازی با جان و سلامتی یک یا چند بی گناهه.
باید ابتدا فرهنگ سازی بشه با بستر مناسب بعد توقع رفتار مناسب داشت
با دایی موافقم
منم مخالفم
در پاسخ کامنتم گفتی "اگه به شخص آسیب وارد نشده باشه باید راه فرار براش ایجاد کرد". مثلا در اینمورد باید وایسیم یکی آسیب جسمی ببینه بعد اقدام کنیم!؟
در پاسخ کامنت دیگری هم گفتی "قانون به نفع طبقه‌ی حاکم و زالوهاست". ممکنه بعضی قوانین اینجوری باشن ولی این که حکم کلی صادر کنی منطقی نیست. پس اینهمه قانونی که از شهروندان معمولی جامعه حمایت میکنه چی؟ کسی که بهش تجاوز شده. کسی که اموالش سرقت شده. کسی که مورد ضرب‌وشتم واقع شده
منظورم رو خوب نرسوندم،میگم اگه آسیب به اموال دولتی باشه از نظر من اشکالی نداره چون حق مردم رو نمیدن...
اما بخش دوم،بله نباید قانون کلی صادر کرد ولی اگه وقت داشتی یه سر به دادسراها بزن ببین که اصولا همون قانون غلط و پر ایرادشون روهم اجرا نمیکنن، میدونی چرا؟ چون میخوان ظاهر قضیه تمیز و شیک باشه اصولا و عموما دنبال اینن که بگن همه چی گل و بلبل هست مگر در جرایم سنگین مثل عقب رفتن روسری یا دیش ماهواره که فوق العاده قوی و سریع عمل میکنن...
حمید جان باور کن دادگاه و کلانتری اون چیز شیکی که تو سریال ها نشون میدن نیست
در راستای کامنت آخر حمید، خب نمیشه یه کار غلطی انجام بشه و صرفا در صورت آسیب رسوندن به کسی خاطی مجازات بشه. آزمون و خطا که نیست. باید از اساس به قول خودت با فرهنگسازی و در کنارش اعمال قوانین جلوی اون کار رو گرفت
قوانین ما به شدت مشکل و ایراد داره، اصلا طبقه فرودست جامعه دیده نمیشن که بخواهند تصمیم به بستر و فرهنگ سازی کنن...
احتمالا خبر غرق شدن سه دختر نه دهساله در هوتک، سیستان بلوچستان رو خونده ای، دل آدم خون میشه وقتی اینهمه نابرابری و ظلم میبینه، ربطش چیه؟ اگه قانون درست باشه باید از همه دفاع کنه به شکل برابر نه اینکه خیلیا شهروند درجه سه و چهار باشن
آره خوندم..
ولی بازم نظرم اینه که باید قانون در همه ی جوانب رعایت بشه از رسیدگی به روستاها و حاشیه نشین ها گرفته تا برخورد با خاطی ها و مفاسد اقتصادی و غیره. نمیشه به خاطر فقر در جایی اهمیت برخورد با جرم در جای دیگه رو منکر شد. اما حرفتو میفهمم
گرچه از اساس اوضاع این مملکت اونقدر خراب و بی سامانه که از نو باید ساخت به گمانم..
بقول لسان الغیب
عالمی دیگر بباید ساخت وازنو آدمی
نوشتی "اگه آسیب به اموال دولتی باشه از نظر من اشکالی نداره چون حق مردم رو نمیدن". خیلی عجیبه این حرفت. خب با این استدلال، باید با کسی که لامپ تیرچراغ‌برق رو میشکونه هم برخورد نشه. باید با کسی که به وسایل پارک آسیب میزنه هم برخورد نشه. باید به کسی که به اموال مدارس یا بیمارستانهای دولتی آسیب میزنه هم برخورد نشه... به‌نظرمن باید ببینیم نهایتا کی ضرر میکنه. مثلا در اون مثالِ لامپ تیرچراغ‌برق، کسی که موقتا از روشنایی شهری بی‌بهره میمونه مردم عادی هستن، نه دولت.
مضاف‌بر‌این‌که شکستن شیشه‌ی قطار، به مراتب از مواردی که در بالا گفتم هم بدتره. چون حتی اگه به مسافرینش آسیب جسمی نزنه، قطعا آسیب روحی روانی میزنه
احتمالا من خوب نظرم رو شرح ندادم!
منظورم اینه که چتر قانون باید بر سرهمه باشه، بدون تبعیض، نه اینکه فقط موقع جرم یا قانون شکنی ضعیفان ظاهر بشه همین
نمیدونم بر چه اساس فکر کردی نظر آدم عاقل و بالغی مثل من بر پایه‌ی تصویرم از کلانتریها و دادگاههای سریالهای صداوسیما شکل گرفته! به‌هرحال متاسفانه در این زمینه تجربه‌ی شخصی هم داشتم. سرِ ماجرای تصادفم، پام به کلانتری و پزشکی‌قانونی و دادگاه و دادسرا باز شده. مثل هر سیستم دولتی‌ای در ایران، فشل و کند و بی‌دروپیکره. ولی بالاخره همین سیستم داغون کمک کرد که حقم رو از کسی که به من زده بود و در دادگاه حاضر نمیشد بگیرم. میخوام بگم سیستم انتظامی و قضایی ایران، علی‌رغم تمام ایراداتش، خیلی جاها تونسته حق شخصی که مورد ستم قرار گرفته رو پس بگیره. این انقدر واضحه که فکر میکنم نیازی نیست دونه‌دونه مثال بیارم. قطعا خیلی‌ها هم با پارتی و رشوه از دست قانون فرار کردن و حق مظلوم پایمال شده، ولی اینکه حکم کلی بِدی "همون قانون غلط و پرایرادشون رو هم اجرا نمیکنن" درست نیست
بله حکم کلی صادر کردن صحیح نیست.
کاش روزی برسه که همه و همه فارغ از هر مسله یی بتونن در برابر قانون به معنای واقعی کلمه یکسان باشند.