رفیق نا رفیقم

چند وقت پیش  خواب متفاوتی دیدم اینکه میگم  متفاوت از این بابت که تقریبا هرشب خواب های  عجیب و غریب میبینم اما این یکی فرق داشت ... بگذریم

دیدم وسط یه دشت صاف و مسطح و خیلی خیلی بزرگ هستم  بی نهایت آدم اونجا حاضر بودن  آدمهایی که میشناختم و نمی شناختمشون یعنی چهره هاشون برام آشنا بود و نبود ، همه جور آدمی هم بود کوتاه. بلند. مرد. زن .زشت. زیبا. چاق .لاغر. ایرانی . شرقی. غربی .آفریقایی.روس و ... با وجود  این همه آدم که واقعا غیر قابل شمارش بودن سکوت وحشتناکی حکمفرما بود گاهی یه صدای بادی می پیچید عین شهرهای متروک تو فیلمهای وسترن.تا چشم کار میکرد هیچ پستی و بلندیی به چشم  نمی خورد فقط یه میز بزرگ بود که یکی پشتش نشسته بود.  آدم ها  بدون نظم خاص اما مرتب میرفتن سراغش، براندازشون میکرد و بعد از بازرسی بدنی از کنارش که میگذشتن محو میشدن.

خیلی شبیه قیامت بود و نبود هیشکی حرف نمیزد اما متوجه شدم که قرارشده آدم ها برن به یه جای دیگه، جایی غیر از زمین و اون میز گیت عبور بود و محو شدن آغاز سفر به  اون جایی که معلوم نبود و نمیدونستیم کجاست  به هرکسی  اجازه داده بودن  برای خروج از زمین فقط یک شئی با خودش بیاره. جالب بود یکی داشت باخودش آچار چرخ میاورد ،یکی قابلمه یکی مسلسل، یکی بنز،یکی لباس زیر،یکی کامپیوتر ، یکی روغن،یکی کفش ،یکی میله،یکی غذا،  یکی یکی یکی   یعنی هرچیزی که تو عمرم دیده بودم رو تو دست اون آدمها دیدم جالبش این بود هیچکس  متعجب نبود حتی خود من و عادی بود رفتار اون آدمها...

خلاصه نوبت من شد به میز بزرگ که رسیدم یه دستم یه خروار کتاب بود و  تو اون یکی دستم قلیون،  اونی که پشت میز بزرگ بود بهم حالی کرد اجازه دارم فقط یک چیز همرا ه داشته باشم  انتخاب خیلی سخت بود  مجبور بودم حتما برم  اما باید از کدوم دل می کندم انتخاب کردنم  اونقدر طول کشید که تمام هفت میلیارد آدم از اون میز رد شدن و  خورشید داشت غروب میکرد و افق سرخ سرخ بود من آخرین نفر و هنوز مردد، لحظه آخر بود کتابهارو  زمین گذاشتم  و بدون بازرسی بدنی از میز بزرگ رد شدم...

..............................................

الان نزدیک به پنج ماه میشه که روم نمیشه به کتابهام دست بزنم...