ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
یکشنبه عصر به دلیل دل درد شدید مجبور شدم برم بیمارستان، مشکل سنگ کلیه داشتم که خوشبختانه برطرف شد. چیزی که میخوام بگم اینه که طی اون پنج،شش، ساعتی که اونجا بودم برخلاف انتظار و چیزهایی که شنیده و خونده بودم، برخورد و عملکرد کارکنان بیمارستان فیروزگر بسیار عالی بود از نگهبان دم در تا مسئولین اورژانس ، پرستاران و پزشکانی که هفت مرتبه من رو معاینه کردن با روی خوش و پر حوصله، از خانوم دکتر مسئول سونوگرافی تا پرستار بخش سی تی اسکن، همه و همه خوب بودند مسئول داروخونه، حسابدار بسیار خوش برخورد... برای من که تا حالا هر چی از بیمارستان و کارکنانش شنیده و خونده بودم رفتار بد و غیر مسئولانه بود، اینچنین برخوردی بسیار تعجب برانگیز بود اونهم واسه یه بیمارستان دولتی، الغرض همیشه عادت داریم نسبت به کمی و کاستی ها حرف بزنیم و انتقاد کنیم ( هرچند بجا) اما اینبار که شخصا این رفتار مناسب و پسندیده رو مشاهده کرده و لمس نمودم، بر خودم واجب دونستم که این رفتار و برخورد عالی رو به زبان بیارم، تمامی پرسنل زحمتکش و مهربان بیمارستان فیروزگر از یکایک شما عزیزان تشکر میکنم و امیدوارم در سایر بیمارستانها این روش سرلوحه کار قرار بگیرد.
اول خداروشکر که مشکل شما برطرف شده و بعد هم اینکه منم خیلی چیزها شنیدم از بیمارستان فیروزگر ولی الان با این پست نظرم تغییر کرد. عجیبه توی یه بیمارستان دولتی برخورد خوب، اما بسیااااار جای خوشحالی داره.
بلابه دور
همیشه ایام سلامت باشید..
و خداقوت به همه ی اونایی که کارشون درست انجام میدن
آرزو می کنم هرگز هرگز هرگز سر و کارتون به بیمارستان نمازی شیراز نیفته چون مصداق تمام بدی هایی هست که شنیدین! متاسفانه ما این روزها درگیرشیم.
با شما موافقم. من هم مدتی پیش بیمارستان هدایت در قلهک بستری بودم و جراحی داشتم. بیمارستان تامین اجتماعیه و هزینه ای نمیگیره و در و دیوارش و پتوها و.... بسیار قدیمی بودن. اما پرسنل و پرستارای بی نهایت دلسوز و مهربون. اونقدر که مثلا پرستاری میومد آمپول من رو بزنه اون یکی اومد کنار دستش گفت براش آروم بزن. یا من خوابم نمیومد رفته بودم بخش نوزادان تازه به دنیا اومده رو ببینم، پرستار با دلسوزی دنبالم میگشت و وقتی برگشتم گفت نگرانت شده بودیم. با همه سختی های بیماری، پرستاراش اونقدر خوب بودن که هنوزم هر وقت از جلوی بیمارستان رد میشم لبخند میاد به لبم. فکر میکنم در بیمارستان ها جدا از خصوصی و دولتی بودنشون و رنج بیماری، وجدان کاری و انسانیت و برخورد پرسنله که مهمه و چه خوب و چه بد به یاد میمونه.
درست عین این نوشته رو تو کانال فیسبوک گردی خوندم!
نسیم جان، هفتگ تو فیس بوک هم صفحه داره. مطالبش رو اونجا هم میزارن. فیس بوک گردی هم از فیس بوک برداشته دیگه