دسترماتوئید
دیشب تو مترو بی حوصله از درد دندون تو عوالم خودم بودم که یهو آب دهنم به جای مری رفت سراغ نای، کلی سرفه کردم باتوجه به وجود آثار درد به دلیل دندون درد، کسانی که تو مترو نشسته بودن واکنش نشون دادن یکی میگفت بخاطر آلودگی هواست اون یکی گفت ویروس اومده دیگری به مگس های سفید ربطش داد خلاصه هرکی یه چیزی میگفت یه بنده خدا بطری آب معدنی اش رو داد گفت بخور که تشکر کردم و گفتم نه خوب میشه پرسیدن مشکلی داری ( واقعا نمی دونم چرا یهو شیطنتم گل کرد) گفتم آره دسترماتوئید دارم ( اصلا این دسترماتوئید چی هست؟ از کجا به ذهن و زبونم رسید؟ نمی دونم...) همه ساکت شدن یه خانوم حدودا پنجاه و پنج الی شصت ساله بهم نگاه کرد بغضش گرفت و شروع کرد به گریه کردن و میون گریه هاش میگفت پسر من هم همین مشکل رو داشت هرچی خاک اونه بقای عمر تو باشه خیلی مراقب باش این مریضی خیلی موذی و نامرد هست... دیگه حرفاش رو نمیشنیدم انگار مواد مذاب تو سرم ریخته بودن، به غلط کردن افتاده بودم تا حالا اینجوری عذاب وجدان نگرفته بودم هی فکر کردم چه جوری جمعش کنم چی بگم که ضایع نباشه و بهشون برنخوره، بقیه مسافرها برام چندان مهم نبودن اما این خانوم این مادر عجیب متاثرم کرد. هرچی فحش بلد بودم نثار خودم کردم.
منم دندونم رو گذاشته م وقتی که خیلی درد گرفت برم دندونپزشک. الآن گاهی به دندونم گاهی هوس که میکنه کمی دنتول میذارم.
درود
عباس جان ، آن حس لعنتی ِ آن دقایقت را خوب درک می کنم .
برای آنکه بدانی سری به این متن بزن :
http://www.charoo.blogfa.com/post/39
ارادت رفیق .
شاید منظورش آرتریت روماتوئید بوده یا پسرش در اثر عوارض مکمل های استروییدی که در بدنسازی ها مصرف میشه فوت شده. یا یه بیماری نارایج.
یا شاید هم دلش پر بوده برای گریستن، به هر بهانه ای حتی غیر واقعی. مثل همین کلمه که خودت از ناکجای ذهنت گفتی-البته اگر متنت روزنوشته-
به دندانپزشک مراجعه کن موسوی جان.
سلام. شاید متاسفانه اون خانم اسم بیماری من درآوردی شما رو با این بیماری دیستروفی میوتونی اشتباهی متوجه شده. که متاسفانه این بیماری هم کشنده و هم تا حال حاضر بدون درمان هستش.و ازبد اقبالی شما خیلی هم مشابه اسمی هستش که شما فی البداهه به اطلس پزشکی اضافه کردید.