خداحافظ آشغالا

من یک آشغال جمع کن واقعی ام.... تمام کشوها.... تمام قفسه ها.... زیر تخت .... توی کیف های کناری..... همیشه  ی خدا یک سری وسیله و خرت و پرت دارم که هیچ وقت به کارم نمی آیند.... ولی خب یک مرضی در وجودم هست که اجازه نمی دهد از شرشان خلاص شوم و همون یه گوشه بودنشان را دوست دارم. با بعضی هاشون چند ماه پیش به علت اولین اسباب کشی خداحافظی کردم .... الان بعد از این همه وقت اصلا نشده که یکی از اون ها لازمم شده باشند ولی یادمه اون موقع همه اش می گفتم من می دونم اینا لازم می شه.... ولی خب نشد!

به هم ریختگی و شلختگی رو اصلا دوست ندارم و مثلا خرت و پرت هایم را با نظم و ترتیب یک جا نشانده ام ولی سه صفت بارز دارم که باعث شده ازشان دل نکنم.... یک: اعتقاد به تعمیر ..... دو: امید به آینده ..... سه: علاقه به یادگاری

یک: یعنی اینکه به شدت دوست دارم یک چیزی که خراب شده را دور نیندازم، تعمیرش کنم و دوباره از همان استفاده کنم ولی خب از آنجا که مجردی زندگی نمی کنم به چشم برهم زدنی یک نفر هست که نویش را خریده و در حالی که من دارم دنبال شماره تعمیرگاه و روش های تعمیر جنس مذبور می گردم، او دارد سلفون محصول جدید را باز می کند و از نویی اش لذت می برد... این شکلی می شود که من قبلی هارا یک جا نگه می دارم تا یه وقتی سر فرصت بدهم تعمیر ...

دو: من به آینده امیدوارم.... من همه اش فکر می کنم که یک روز دوباره می شوم پنجاه کیلو و دوباره لباس هایم را می پوشم... نمی دونم دقیقا کی این اتفاق می افتد ولی مطمئنم نگه داشتن پالتو ها و مانتوهای چند سایز کوچیک تر یک روزی خوشحالم می کند.... 

سه: یادگاری دوست دارم .... این هم که دیگر توضیح لازم ندارد.... خاطره بازم !

دیشب حین چرخیدن در اینستاگرام یک پیج دیدم با ایده های فنگ شویی.... اینکه خلوت کنیم اطرافمان را و لذتش را ببریم. عکس هایش را بالا پایین کردم و خوشم آمد .... رفتم سراغ کشو ها .... برای اولین شب یه کم سخت بود. اصلا سراغ لباس ها نرفتم .... از کشوی جلوی آینه شروع کردم بعد میز کامپیوتر بعد هم کشوی مانی.... همین سه تا .... برای شروع بد نبود.....

ولی سعی می کنم آهسته آهسته تا قبل از آنکه سال جدید در خانه ام را بزند من زندگی ام را سبک کرده باشم....

یه چیز حباب مانند سمت راست عکس هست که یه دره ... بیشتر از چند ماهه نگه اش داشتم و تا خود اون چیز که نمی دونم چیه پیدا بشه و من درشو بذارم .... ولی خب دیشب انداختمش دور و آخر نفهمیدم در چی بود !!! حیف شد ....

این چند تا خودکار رو از بین صد تا خودکاری که دارم جدا کردم چون نمی نوشتن دیگه... کیبورد ها رو دوست داشتم بدم تعمیر ... یک سری هم کابل های قدیمی.... اصلا کی دیگه از این هدفون ها استفاده می کنه ؟؟؟

خلوت کردن کمد مانی یه کم سخت بود... همین چند تا چیز هم هی پشیمون می شدم. چون هی شامل بند سه یعنی یادگاری می شد. اون اسمورفه اولش طبل می زد و خواهرم دوماهگی مانی از امامزاده داود براش خریده بود... یا اون حلزونه رو محبوب واسه تولد مانی بهش داده بود... اون سگه رو خاله مریم واسه دندون درآوردنش داده بود .... ولی باید شروع می کردم به خلوت کردن .... باید !!!

اگر خواستید شما هم شروع کنید: این ادرس وبلاگ برای کسایی که اینستاگرام ندارن : http://www.joywithless.blogfa.com برای اینستاگرام هم همون joywithless رو سرچ کنید....