هدف گذاری 1
سلام.سال نو مبارک.تصمیم گرفتم این هفته در باره ی برنامه ریزی و هدف گذاری بنویسم.موضوعی که این روزها فکرم را مشغول کرده و برای خودم هم جذاب است.اول تصمیم گرفتم از خودم و تجربیاتم بنویسم اما بعد دیدم اگر کمی وقت بیشتر بگذارم و مطالعه کنم برای خودم که هنوز هدف های امسالم را مکتوب نکرده ام هم مفید باشد.پس عجالتن مطلب امروز را خیلی مختصر شروع می کنم و در طول هفته تکمیلش می کنم،از شما هم دعوت می کنم هر روز اگر علاقه دارید به این مطلب سر بزنید تا ببینیم با هم به کجا می رسیم.تا شنبه آینده این پست برای من حکم دفترچه خلاصه نویسی را دارد .پارسال از کامنتهای شما خیلی چیزهای خوبی یاد گرفتم.دلم می خواهد این رابطه ها ادامه پیدا کند.راستش این است که از اینکه اینجا می نویسم خیلی خوشحالم .فکر می کنم راه را درست انتخاب کرده ام و از رنگ و بوی تازه ایی که شنبه ها به خودش گرفته خوشم می آید .
توی چند مطلبی که تا الان خوانده ام در ابتدا یک حرف تکرار می شود و آن ارزش و اهمیت دست به قلم شدن است،شرح هم ندارد.باید هدف هایمان را بنویسیم و این نوشتن کلی گویی نباشد .سعی کنیم طوری هدفمان را شفاف بنویسیم که هر کسی با خواندن آن منظور ما را بفهمد و قابل تفسیر و تاویل های مختلف نباشد.
دو. باید اهداف و برنامه هایمان اولویت بندی داشته باشند.یعنی پله پله و طبقه طبقه جلو برویم و بتوانیم برای ساعت، روز، هفته ،ماه ،فصل و سالمان هدف معلوم کنیم.
سه. فراموش کردن هدف های گذشته و هدف گذاری های جدید.سعی کنیم هدف هایی را که به آنها دست یافته اییم فراموش کنیم و برای ادامه راهمان برنامه های از پیش تعین شده داشته باشیم.رکود و سرخوشی از رسیدن های کوچک ما را در ادامه مسیر کند می کند.
فعلن همین.لازم به توضیح است که دو سه تا سایت را دیدم و باید به سایت مهندس شعبانعلی و فایل های صوتی هدف گذاری به عنوان منبع این چند خط امروز اشاره کنم.
سلام
منم از کامنتهای پست شنبه ها خیلی یاد گرفتم.کتابایی که اسماشو اینجا دیدم بخصوص وقتی نیچه گریست که خوندنش خیلی بهم کمک کرد برای رفع یه سری ابهام ها. (البته جاودانگی کوندرا رو که الان میخونم نمیدونم توی کامنتدونیه اینجا اسمشو دیدم یا جای دیگه)و اون تست روانشناسیها.
ممنونم.
سلام
فکر میکردم فقط خودم هستم که برنامه هام رو تا حالا ننوشتم . من هم تا شنبه آینده هدف های امسالم رو مکتوب در سررسیدم مینویسم و هر روز به اینجا سر میزنم.
راستی آقا مسعود جناب محمدرضا شعبانعلی مهندس هستن. دوست ندارن دکتر خطاب بشن.:)
سال نو مبارک.
تصحیح شد.اصلن حواسم نبود.ممنون.
راجع به اهمیت مکتوب کردن اهداف استادمون همیشه میگفت همونطور که دونه هارو باید تو خاک کاشت تا رشد کنه هدفهارم باید رو کاغذ نوشت.
سلام و وقت همگی به خیر،
اتفاقا من هم دیشب دقیقا داشتم با یک دوست دقیقا راجب همین موضوع حرف میزدم.
خلاصه صحبت ها مون را همین جا مینویسم. همین اول هم عذرخواهی میکنم اگر نوشتم طولانی میشه.
من به دوستم گفتم که من امسال بر خلاف امسال اصلا ننوشتم که چه کارهایی را تا پایان ٩٤ می خوام انجام بدم. اخه ادم همیشه یک لیست می نویسه بعد بعد چند ماه به فراموشی سپرده. من الان توی یک جایگاهی در زندگی هستم که خیلی جهات به انچه خواستم رسیدم. باقی هم در اینده میرسه. برای رسیدن به آنها باید شرایط الان را حفظ کنم. برای همین تصمیم گرفتن که بجای لسیت نوشتن برای اهداف تا پایان سال من برای هر روز یک to do list می نوسم و سعی میکنم که ان را انجام بدم بعد ببین که تا پایان سال چی میشه!
دوستم در جواب نگفت این کاری که من میکنم خوبه یا نه. راستش خودم هم هنوز نمیدونم، شاید تا شنبه دونستم و دوباره اینجا نوشتم، دلتون خواست خوشحال میشم نظر شما را بدونم.
دوستم در ادامه گفت، او اهدافش را طبقه بندی میکند و الویت بندی همه را منویسه روی ورق بعد تازه تصویر اهداف را هم میکشه میزنه به دیوار اتاقش، در ادامه گفت خدا در قران به قلم قسم میخورد! وقتی مکتوب میکنی انگار به خودت و دنیا میفهمونی که من اینها رو میخوام.
اهداف را میشه به تفکیک کرد:
١) اهداف کوتاه مدت قابل دستیابی
٢) اهداف بلند مدت قابل دستیابی
٣) اهداف بلند پروازانه
این اهداف به صورت زیر دسته بندی میشن:
١)اهداف شغلی
٢) اهداف تحصیلی
٣)اهداف اجتماعی
٤)اهداف معنوی (برای تقویت هوش معنوی(SQ) در کنار (IQ و EQ)
و این دسته بندی و قدم به قدم رفتن تا رسیدن به اهداف بلند مدت میشه یک جور پویایی.
امیدوارم که همگی سالم، شاد و پیروز باشید.
من نمیدونم واقعا چرا دچار رخوت شدم و احساس میکنم هر برنامه ای هم بریزم انجامش نخواهم داد.خیلی زشته آدم اول سال جدیدش هنوز مثل آخر سال قبلش باشه میدونم
مثل همه سالهای گذشته امسال هم یادگیری زبان و ورزش کردن اولویتم هستند ولی یه حسی بهم میگه من میدونم نمیشه!
قبل ترها لااقل انقدر انگیزه داشتم که بنویسم و حتی ساعت و زمانبندی برای کارهام تعیین کنم ولی نمیدونم چرا حالا اینطوری شدم
من امسال یکی از اهدافم اینه که
شبا عین آدم زود بخوابم ! چرا می خند ؟!
یکی از اهداف امسال من نیم ساعت زودتر بیدار شدنه
چند روزه اینکارو میکنم آخر روز میبینم انگار دو ساعت اضافه داشتم چون به همه کارای اون روزم میرسم
هدف من تو زندگی رقابت با خودمه
من فردا باید از من امروز جلوتر باشه
و در عین حال لذت بردن از اکنون و داشته ها و تلاش برای بدست آوردن دوستت دارم ها و میخواهم ها
منم یه لیست نوشتم
و حتی ساعت های بیکاری و خواب و ..محاسبه کردم اما هنوز لیستم تکمیل نشده و در طی تکمیل کردنش مدام آرزو میکنم که بتونم بهش پایبند باشم
همین لیست کردن و فکر کردن رو دوست دارم مطمئنا خیلی بهتر از اینه که از ترس نتونستن هیچ کاری رو شروع نکنم
با آرزوی بهترین ها برایتان ،موفق باشید
سلام و عیدتون مبارک
اولش سخته!
برنامه ریزی اول که انجام شد هر سال تو همون فرمت تکرار میشه و کارهای قبلی یا تیک میخوره و حذف میشه و یا به لیست جدید اضافه میشه.
نهایتا هم 3 صفحه میشه جمعش کرد با ذکر هفتگی و ماهانه و روزانه. حداقل برای من.
فقط سنگ بزرگ برندارید!
برای هدف مالی و کاری، امور اداری، معنوی و مذهبی، درسی، تفریحی و سفر، ورزشی، خانوادگی، ارتباطات دوستانه، علایق و استعدادها، مراقبت از خود و سلامتی، و غیره گام های منطقی و عملی بردارید.
و در نظر داشته باشید که همه ش رو یکساله قطعا نمیشه انجام داد.
اگه حال دارید ماهی یکبار،نه فصلی یکبار، دوبار در سال و نشد سالی یکبار چک کنید و به خاطر تیک ها به خودتون جایزه بدید. حتی در حد یک آفرین!
خودتون رو سرزنش نکنید به هیچ وجه. و سال به سال با وجود ضعف در برنامه ادامه ش بدید حتی در حد 3 تا تیک در سال!
به نظرم استمرار و انعطاف و مکتوب کردن مهمترین چیزه.
مهمترین هدف امسالم اینه که اول واسه خودم خوب باشم یه جوری که خودم به خودم بدهکار نباشه
ضمن این که امیدوارم شرایطش فراهم بشه و یه کار در زمینه تخصص خودم راه بندازم و واسه خودم کار کنم
امسال چهارمین سالیه که هدف هام رو مینویسم، سال اول نتیجه راضیم نکرد، سال بعدش خیلی بهتر شد و سال 93، بی نهایت از مکتوب کردن هدف هام و سالی که گذروندم احساس رضایت کردم. چندماه اخر سال گذشته، حتی برای هر روزمم برنامه داشتم و این تو مدیریت زمانم خیلی بهم کمک کرد و باعث میشد کار عقب افتاده و فراموش شده ای رو نداشته باشم. امسال هم، دوباره همین برنامه رو در پیش گرفتم و مطمئنا اخر سال 94 وقتی به خودم نگاه میکنم باز هم همون رضایت رو خواهم داشت.
اولین حسن نوشتن رو کاغذ اینه از تو فکرت بیرون میاد و یه جا ثبت میشه، و وقتی میخوای یه چیزی رو رو کاغذ بنویسی، دقیق تر باید بهش فکر کنی. تا وقتی دست به قلم نشی، شاید برای خودت هم روشن نباشه این قضیه
همونطور که خودتونم نوشتید، یکی از مهمترین اصل های نوشتن اهداف اینه که کاملا واضح و روشن باشه و محدودش معین باشه. مثلا اینکه بگم بیشتر ورزش کنم هدف درستی نیست، باید مشخص بشه که مثلا تو سال جدید هفته ای سه بار و هر بار به مدت دو ساعت والیبال بازی کنم یا باشگاه بدن سازی برم.
یا مثلا امسال کمتر سیگار بکشم یا سیگار نکشم یه هدف اشتباه، باید بگم امسال روزی 5 نخ بیشتر سیگار نکشم و برای رسیدن به این هدف برنامش هم کاملا مشخص بشه.
یا مثلا اینکه مطالعه کنم هدف درستی نیست، باید دقیقا نوشته بشه که چند عدد کتاب، تو چه زمینه هایی، یا چند ساعت در روز، مطالعه داشته باشم.
یکی دیگه از کارهاییم که خیلی از روانشناس ها بهش تاکید دارن، نمره دهی یا میزان رضایت از عملکرده، به نظر من بهتره برای اینکه اخر سال با یه برنامه فقط نوشته شده رو به رو نشیم، تو زمان های متفاوت، مثلا روز، هفته، ماه، درصد پیشرفتمون رو نسبت به برنامه ای که داشتیم بسنجیم. من یه دوره ی یکی دوماهه این برنامه رو برای خودم اجرا کردم و همین کار باعث شد عواملی که باعث میشه از برنامم عقب بیفتم رو بشناسم و براشون راه حل پیداکنم
من به همه ی کسایی که فکر میکنن این برنامه ها فقط اول سال نوشته میشه و انجام میشه، اطمینان میدم که با یه مدت اجرای این روش ها، بهش عادت میکنید و میبینید که اصلا اینطور نیست و از لحاظ فیزیولوژی هم مغز انسان طوری طراحی شده که میتونیم با تکرار یک عمل و تحریک کردن چندباره ی سلول های مغز با تکرار اون عمل، تو خودمون عادت ها رو شکل بدیم. ( تو کتاب ماندن در وضعیت آخر به طور مفصل در این مورد توضیح داده شده)
مسعود من به صورت تجربی به این حس رسیدم که هدفت با دغدغه ذهنی ایت باید یکی باشد ....اگه نیست اولین هدفت باید این باشه که دغدغه ذهنی تو عوض کنی ...
البته دغدغه ذهنی اسمی که من خودم روش گذاشتم نمی دونم تو همین برداشتی که من از این وا‍ژه دارم داری یا نه ...( حتی دیکته اش نمیدونم درست نوشتم یا نه ) بزار یه مثال بزنم ....
دغدغه ذهنی اهداف یا موضوعاتی که در ناخودآگاه ت شکل میگیره بودش باعث رضایت و نبودش باعث رنجت میشه ... حالا در اکثر موارد این رضایت یا رنجش پنهان و در لایه های درونیمون هست .....
مثلا زندگی من نگاه کن ....
من 30 کیلو اضافه وزن دارم که باعث شده بیمار بشم و زندگی بهم سخت بگذره ...
وضعیت کلاسهای ورزشی و موسقی هانا کاملا نا مشخصه و من باید بهش رسیدگی کنم
یه تغیر اساسی تو شغلم باید بدم چون اگه خودم این کار نکنم چند صبا دیگه زمونه وادارم میکنه این کار رو بکنم ....
چند ساله کتاب خودن در حد صفره ... به خاطر هانا هم که شده باید روزی یه ساعت کتاب بخونم ..
بیشتر سر زدن به پدر و مادرم ....
اینها مسائلی که باید تو امسال بهش رسیدگی کنم ولی واقعیت اینکه هیچ کدوم از این مسائل رو اعصابم نیست ... فکر که میکنم به این نتایج میرسم که بهتر این کار ها رو بکنم ... ولی اگه نکردم هم ... چیزی تو ذهن من تغییر نمی کنه
ولی چیزهایی که تو نا خودگاه من میگذره و من این چند وقته بعد از سال نو بهش فکر کردم یا تحقیق کردم یا حرف زدم راجه بهش .... اینهاست
گرفتن یه اکانت 25 دلار رایگان در گوگل پلی
خرید یه ست صوتی چند میلیونی که هیچ نیازی بهش ندارم
خرید یه پلی استیشن و کینکت واسه هانا
خرید یه گوشی مبایل بهتر.. که نیازی بهش ندارم
خرید یه ماشین ریش تراشی
کمک کردن به دوست مهناز که هیچ ربطی به من نداره و اصلا هم از من کمک نخواست ...
من فکر میکنم اولین قدم یه هدف گذاری اینکه اهدافی انتخاب کنیم که ذهن ما رو مشغول کرده یا اگه ذهنم درگیر خیلی مسائل چیپی هست که اکثرا هم همین طوره ... اولین هدفمون این باشه که اهدافمونو وارد ذهنمون کنیم .......
چه جوری .... ؟
مفصله کامنت های بعد می نویسم یا دیدمت بهت می گم