لن ترانی
هر فلسفه و نوع نگاهی آدمی را به سمت و سویی می برد که با دیگر مسیر ها به شدت متفاوت است پیروی کردن و مقبول نظر افتادن هر کدام از انواع این سبک و سیاق ها شرایط مختلف و گاها متضاد و متناقضی را رقم میزند مثلا چند نوع نگاه و فلسفه مختلف در رابطه با امر واحدی مثل عشق رو میبینیم
موسی خطاب به خداوند در کوه طور: اَرَنی ( خود را به من نشان بده)
خداوند: لن ترانی ( هرگز مرا نخواهی دید)
سعدی:
چو رسی به کوه سینا ارنی مگو و بگذر / که نیرزد این تمنا به جواب "لن ترانی"
شاعری دیگر:
چو رسی به طور سینا ارنی بگو و بگذر / تو صدای دوست بشنو، نه جواب "لن ترانی"
شاعری دیگر:
ارنی کسی بگوید که ترا ندیده باشد / تو که با منی همیشه ، چه "تری" چه " لن ترانی"
شاعری دیگر:
سحر آمدم به کویت که ببینمت نهانی / ارنی نگفته گفتی دوهزار " لن ترانی"
...............................................................................................
نمیدونم من گیج شدم که جدیدا بعضی نوشته هات به نظرم نامفهومه، یا واقعا نمفهومه! مثلا الان وقتی پاراگراف آخر رو خلاصه میکنم همچین جمله ای از توش درمیاد： تفاوت در نگاه و رویکرد انسانها، رویکردمان را مشخص میکند
ولی استقبال ظریف و نکته سنجانه ای که شاعران از همدیگه کرده بودن رو دوس داشتم
شاید اگه به ادامه جمله توجه میکردی منظورم رو متوجه میشدی اینکه:اگر به هزار دلیل قصد فریب خود را نداشته باشیم......
ببین منظورم اینه که ما طبق نگاه و رویکردمون که متفاوت هست عمل نمی کنیم بلکه جوری عمل میکنیم که بیشتر مقبول جامعه،خانواده،محیط و غیره واقع بشیم مثلا من نظرم در رابطه با رابطه عشقی بیشتر شبیه سعدی هست و کمی هم شاعر دوم، اما اصلا نگاه شاعر سوم و چهارم در قاموسم نمی گنجد، حالا اگه من بیام برای اینکه در جمع فرد مقبولی به حساب بیام خودم رو طرفدار نگاه شاعر سوم و چهارم نشون بدم اینجا تفاوت نگاه و رویکرد من با فلسفه مورد پسندم پیش میاد. تفاوت نگاه شاعران ذاتی و اصیل هست و تفاوت دوم ظاهری و دروغین و ریاکارانه،تفاوت در نگاه و عمل متاسفانه تو جامعه ما شدیدا رواج داره
با همشهریمون (سعدی جان) موافقم
ایضاء
بسیااااااااااااااااااااااااار قشنگ و عااااااااااااااااااااااااااااااااالی
سپاس
- به ادامه ی جمله هم دقت کرده بودم ولی حتی با احتساب اون، باز هم خلاصه ی منطقی جمله به نظرم نامفهومه. فکر میکنم ایراد جمله بندی داره
- با این حرف که ما بخاطر خوشایند دیگران اونی رو میگیم که واقعا بهش اعتقاد نداریم موافقم. تازه گاهی مشکل از این هم پیچیده تر میشه. گاهی انقدر اونی که جامعه میپسنده رو به خودمون تلقین میکنیم که خودمونم باورمون میشه واقعا اعتقادمون اونه! یعنی نه تنها پیش دیگران بلکه در خلوت خودمون هم همون حرف رو میزنیم. تازه این خوشایند دیگران فقط یکی از موانع عدم صداقتمونه. تربیتمون هم هست. سنخ روانیمون هم هست. منافع شخصبمون هم هست. منافع طبقه ی اجتماعی و اقتصادیمون هم هست. تجربیات زندگی شخصیمون هم هست و کلی چیز دیگه که معمولا حسابشون نمیکنیم
خوب حلاجی کردی، دستت درست
بابت جمله بندی هم شاید حق با تو باشه
من که با جناب سعدی جان موافقم.
اما اونی که بخواد لن ترانی بگه در هر صورت میگه
ایضاء