خلقیات ما ایرانیان.....با اجازه از مرحوم جمالزاده

مهمان این جمعهء هفتگ

محمد آقای اسحاقی نازنین :

ما ایرانیها گل هندوانه را به بقیه جاهایش ترجیح میدهیم ....این جواب سئوالی بود که وقتی ضمن گپ زدن با یک پیرمرد و سئوال در مورد خلقیات مردممان ازش پرسیدم...شنیدم.دست بر قضا میخواهم نوشتن این مطلب را از همینجا شروع کنم که ایضا در مورد انار هم همین وضعیت را داریم و خیارقلمی که گلخانه ای هم نباشد از دیگر علایق ماست....بگذریم.....جوانتر که بودم روزی در صف نانوایی سنگکی پسرکی هم سن و سال خودم که بعدا فهمیدم  کمی مشاعرش عیب دارد, پشت سر من ایستاده بود و همینطور زل زده بود به من. با تعجب  ازش سئوال کردم که چرا زل زدی بمن یهو ناغافل یدونه سنگ از روی زمین برداشت و ضمن نشون دادنش بمن پرسید: این چیه؟ جواب دادم,خب این یه سنگه بلافاصله ادامه داد چرا نمیشکنه ؟ من با تعجب نگاش کردم ومیخواستم چیزی بگم که خودش فوری جواب داد:چون سفته,میفهمی چون سفته.این دیالوگ مسخره ی بین ما, منو یاد یکی دیگه ازعادات ایرانیها میاندازه و اون اینه که ما مردمی هستیم که عادت داریم سئوالات زیاد نامفهوم ومسخره و چرت برای هم طرح کنیم و خودمان هم جوابهای مسخره تر به آن بدهیم.وهمه ی دنیا را هم بجز خودمان ابله ونفهم میدانیم.ما زیاد اهل هیاهو و شلوغ بازی هستیم وبدون توجه به دیگران راجع به هر چیزی اظهار نظر میکنیم و راه حل ارائه میدهیم .مثلا ما همه مان توی خانه هایمان یک داروخانه ی کامل داریم که انواع قرص و کپسول تاریخ مصرف گذشته را درآن نگاه میداریم و موقع بیماری خود درمانی میکنیم.تا یادم نرفته اینرا هم بگویم که ما هر آدم موفق تر یا درسخوان تر از خودمان را یا دزد میدانیم و یا مسخره و ابله و بیسواد و برای هر کدام از ادعاهایمان  هم صد تا دلیل میاوریم.اصولا ما مردمی رفیق باز و با مرام هستیم ولی فقط توی فیلمها خیلی هم دیالوگ ماندگاردر فیلمهایمان در رابطه با این قضیه داریم.میگن ژاپنیا وقتی به رگ غیرتشون بربخوره, میرن هاراگیری میکنن ینی خودشونو با چاقو یا شمشیر یا قمه یا هرچی میکشن ولی ما وقتی به رگ غیرتمون بر بخوره با همین ابزار و ادوات افراد دیگر را میکشیم. ما کلا مردمی احساساتی و خوشگل پسندیم ولی بیشترمان نیاز به عینک داریم و خودمان نمیدانیم وبه همین دلیل ضعف بیناییمان را با توجیهات مسخره جبران میکنیم و از این بابت در بین ملل جهان مردمی فیلسوف مآب و همه چیز دان محسوب میشویم. یک زن ایرانی میتواند یک مرد ایرانی رابا عشوه های خرکی و بعضا گریه  تا صد بار گول بزند ( بقول اون زنه تو اون فیلمه ,شمردم که میگم) و یه مرد ایرانی میتواند یک زن ایرانی  را با تنها با تکرار بموقع یک کلمه " میگیرمت" تا صد بار گول بزند..ما خیلی چیزها را فقط از آن خودمان میدانیم و بر این باوریم که مردمان دیگر از آن بی بهره اند مثلا شجاعت و سخاوت و گذشت و جوانمردی را از خصلتهای منحصر بفرد خودمان میدانیم و یا مثلا فکر میکنیم احترام میان مادر و فرزند پدیده ای منحصرا اسلامی-ایرانیست.بیشتر ما ایرانیها( خصوصا جوانهایمان ) از اعراب بدمان میاید و سعی میکنیم اینرا بعنوان یک فضیلت به دیگران هم نشان دهیم که ما هم بعله....و بشدت از کوروش بزرگ و خانواده ی سترگ هخامنشیان که روزی روزگاری  ثلث دنیای قدیم را تحت سیطره ی خود داشته اند,خوشمان میاید.همه ی ما یک دیوان شعر حافظ و بعضا سعدی و مولانا در خانه مان داریم که سال تا سال آن را باز نمیکنیم مگر در شب و روزهای خاص,مثلا سال نو یا یلدا و قریب باتفاقمان اشعار این اشخاص بزرگ و فرهیخته را غلط میخوانیم و معنیشان را هم نمیدانیم.ما مردمانی بسیار شوخ طبعیم و به این زودی به جوکهای دیگران  نمیخندیم و اکثر جوکهای خنده دارمان هم در حول و حوش اسافل اعضا بدن ساخته میشوند که با لذت خاصی برای یکدیگر تعریف میکنیم.اینها را که نوشتم به این معنا نیست که ما ملتی یعجوج و معجوج هستیم و اصلا صفات خوب نداریم,ما خیلی صفات خوب داریم که ملتهای دیگر کلا از آن بی بهره اند مثلا ما مردمی هستیم که به زبان و فرهنگ یکدیگر خیلی احترام میگذاریم و کلا اهل مسخره کردن آداب و رسوم و فرهنگ و زبان و شهر و لهجه ی یکدیگر نیستیم و یا اینکه ما خیلی دوست داریم که بروز باشیم و بهمین دلیل تمام چیزهایی که مردمان کشورهای دیگر ساخته اند را درست پس از ورود به بازارحتی شده با قرض و قوله از این و آن, میخریم و از آن استفاده میکنیم و به یکدیگر نشان میدهیم و یا مثلا دروغ و غیبت و پشت هم اندازی و کلاه برداری,کلا جزو فرهنگ ما نیست واگر هم باشد ازجوامع بی دین و ایمان غربی وملتهای دیگر وارد جامعه ی ما شده است.فلذا شخصا و از زبان همین قلم خداوند مننان را شاکرم که در چنین جامعه و محیط پاکی متولد و رشد  یافته ام و امید وارم اگر تخم و ترکه ای هم داشتم در همین مرز پر گهر به منصه ی ظهور و بروز برسد.