پیر زن ...

تو این 38 روزی که پشت در اتاق  icu  نشستم  حداقل 10تا از  بیمار های بخش  icu  ....از دنیا رفتن ...  بعد از فوت معمولا زنگ می زنن بستگانشون بیان   بیمارستان و مریض رو تخت  ببینن که فوت شده بعد جسد منتقل می کنن ... واکنش همراه ها وقتی به سالن انتظار پشت درب  icu  می رسن و وقتی  میرن توو  و جسد می بینن و بر می گردن جالبه ... تقریبا همه وقت رفتن عجله دارن و سریع می خوان برن تووو و وقتی که بر می گردن انگار که تازه باورشون شده با چشم اشک بار میان بیرون ... و چند دقیقه روی صندلی کنار من می شینن ..  و همیشه و همیشه  چند نفری میان   ...

چند روز پیش یه پیرمردی اوردن  که همراهش فقط یه پیر زن بود ... همون روز حدس زدم که اینها از اون زوج هایی هستن که تمام بستگانشون رفتن خارج از کشور ...

دیروز  اون پیر مرد از دنیا رفت حوالی عصر بود که دیدم نگاهبانی با پیر زن اومد بالا  ،  پیر زن اصلا عجله نداشت گریه هم نمی کرد ... انگار دوست نداشت بره داخل ؛..... رفت داخل  و برگشت دستمال سفیدی دستش بود داشت قطره اشکشو پاک می کرد ....

اومد نشست کنار من  ، از جام بلند شدم  و گفتم    غم  آخرتون باشه ...  اروم گفت  " هست "  بدون اینکه  به جوابش فکر کنم گفتم خدا بیامورزتش .... سخته  واقعا  خدا به دادتون برسه ....

سرش اورد بالا تو چشمام نگاه کرد کمی مکث کرد  و گفت به داد شوهرم  که رسید و کمکش کرد .. ...خدا به داد من برسه که تنها شدم ...

وقتی پا شد رفت ...  دلم یه جوری بود  یه حس عجیبی داشتم 

دلم می خواست برم صداش کنم و بگم بیا باهم بریم این رستوران روبرو ... پاستا بخوریم ... و حرف بزنیم ..

ولی به  رفتنش  و نگاه کردم و هیچی نگفتم ... کاش می گفتم ...