تشکر

پدر من جمعه پیش تقریبا همین ساعتی  که شروع به نوشتن این متن کردم  بعد از تحمل 38 روز بودن در " icu  " از دنیا رفت 

تو این چند وقته خیلی چیزها رو درک کردم ...خیلی از باور هام تغییر کرد ... حضور ذهن خوبی ندارم ... که همشونو بنویسم 

چند تاشونو که الان تو ذهنم  هست می نویسم ... امیدوارم که پراکنده گویی نشه و از حرف هام سر در بیارید ....

1. صد سال هم که زندگی کنی ،  کمه .... باور کنید کمه ...

2. فضای بعد از مرگ عزیزانت فضای  غمگینی نیست اتفاقا فضای هم دلی و هم زبونیه ...

3.  حتما نباید کم سن باشی و بی پول ... تا بفهمی  " یتیم بودن یعنی چی " 

4. اکثر آدمها در مراسم ها به حال خودشون گریه می کنند نه به حال متوفی ..

 5. بعضی مداح ها اندازه پزشک جراح ،  درآمد دارند و بعضی از پزشکها  اندازه مداح ها سواد دارند ....

6. به انسانها الهام میشه وقت رفتنشونه ....

7. خوبی حتی اگه یه ذره هم باشه فراموش نمیشه 

9. آداب و رسوم هر چند ممکنه کمر شکن باشه ولی دلیلی داشته که به وجود اومده و شما اون دلایل حس می کنید ...

8ِ. من بهترین رفیق های دنیا رو دارم ...تعارف تیکه پاره نمی کنم ... پشتم بهتون گرم بود ...

از تمام رفقا ممنون  لطف کردید کامنت گذاشتید .. اس ام اس زدید ... تو شبکه اجتماعی تسلیت گفتید .. تلفن زدید ..  دسته گل فرستادید ..قدم رنجه کردید تشریف اوردید . و خلاصه هر کاری از دستتون بر اومد کردید که من آرام باشم ....

دم همتون گرم ... زنده باشد ...

دوستتون دارم ....

آرش پیرزاده ...