شعار

تو دوران موشک باران  تهران ، یه ماهی  رفتیم دهات  خانواده مادریم ...اونجا من  به جای مدرسه با پسر داییم می رفتم چوپونی ....

50 تا گوسفند می بردیم باغ های مجاور ده  ،علف  می خوردن .... تو اولین روز چیز جالبی یاد گرفتم .... 

گله به جوب آب رسید ... جوب کاملا باریک بود و با یه قدم از  روی جوب آب  رد شدم ولی اولین گوسفند ترسید و رد نشد  ، راه تنگه بود و گوسفندها به هم می خوردن و پس جوب آب  ازدحام کردن من نوک گله بودم ..پسر داییم از ته گله داد زد ... گردن گوسفند اولی بگیر بکش ببر اون ور ... همین کار رو کردم ... به زور اولین گوسفند از جوب رد کردم .... اولین گوسفند رو  که رد  کرد کردم  الباقی گوسفندها خیلی ریلکس از جوب پریدن و رفتن ....  تو راه باز به چند تا جوب دیگه رسیدیم و  من همون گوسفند و  کشیدم و الباقی گوسفند ها اومدن ... به مقصد که رسیدیم به پسر دایم گفتم ... موقع برگشت اون یه دونه گوسفند ترسو  رو بزار ته گله  انقدر بدبختی نکشیم .... خندید گفت کدومشون ... گفتم همونی که از جوب آب می ترسید ....یه نگاه عاقل اندر سفیه بهم انداخت گفت .... فرقی نداره گوسفندها دنباله رو  هستند اولی هر کار بکنه بقیه بدون فکر اون کار رو می کنند ... بعد برام گفت  چند وقت پیش یه گوسفند اتفاقی از دره پرت شده پایین ، بیست گوسفند خودشو نو از دره پرت کردن پایین ... اونقدر برام جالب بود .. که باور کردنش برام  سخت بود   ، باور نمی کردم حیوونی وجود داشته باشه که قابلیت یه عملکردی داشته باشه ولی  تا  گوسفند دیگری اون کار رو نکنه خودش جرات نکنه اون کار رو انجام بده ....

فکر کنم تنها چیز بدرد بخوری که در دوران تحصیلات ابتدایی اییم یاد گرفتم  همین  دوران چوپونی بود ....

تا حالا به فرایند شعار دادن دقت کردید ....   یکی یه چیزی میگه هزاران  آدم تکرار می کنند ....

مهم نیست که  تو جملات شعار گفته شده  رو قبول داری یا نه ...

مهم  اینه که  تو فرصت  فکر کردن نداری ....

این فرایند یکی  می  گه تو هم پشت بندش  باید بگی ... 

منو به شدت یاد چوپونی و گوسفندها می انداخت و می اندازه ....

آقای خالصی خدا بیامرز  همونی که اوایل انقلاب یه مسابقه توو تلویزیون اجرا می کرد ...دبیر دینی دبیرستان ما بود  ..همیشه می گفت ....

شعار دادن مخالف شعور داشتنه ...