هفتگ
هفتگ

هفتگ

از کوزه همان تراود که در اوست

صرفه نظر از اتفاقی که واسه ما می افته  ... حالا  هر اتفاقی  که باشه  .


بهمون  خیانت میشه ..           از مون دزدی میشه                       

حق مون جلو چشممون می خورند               تصادف می کنیم 

عزیزمون از دست می دیم               دروغ می شنویم ..

. تهمت بهمون  می زنن                  تنهامون می زارن 

  زیرابمون  می زنن و خیلی چیزهای دیگه......


واکنش  ما نسبت  به این اتفاق ها   نشان دهنده  وجود  و شخصیت ماست  در واقع  واکنش ما  پیش از اینکه بیانگر این باشه که  بلایی سر ما  اومده  بیانگر اینه که چی درون ما پنهون شده  .... 


چند وقت پیش تو مترو  دختری رو  دیدم  که یه ماه مونده به عروسیش  نامزدش بی دلیل  ترکش کرده بود و هیچ خبری ازش نبود ...

از زور گریه و هق هق  بریده بریده حرف می زد ، گریه می کرد  و نفرین می کرد ... گریه می کرد و فحش می داد گریه می کرد و خاندان  پسررو مسخره می کرد...و دوستانش عاجز بودن از ساکت کردنش ....  

اتفاق تلخی بود و خیلی ها هم دردی می کردن باهاش ..... ولی من از لابلای  گریه هاش ،دیدگاه و شخصیت  و نگاه شو نسبت به  نامزدش می دیدم .....  


 می دونم باید جای دختره باشیم تا درک کنیم چقدر اتفاقی که افتاده تلخه ...  حرف من این نیست  من می خوام بگم    آنچه این دختر می گفت بیانگر درونش بود  نه بیانگر  بدی اون پسر . و اگه این درونش نبود شاید این اتفاق رو هم تجربه نمی کرد    و به قول معروف      ......   از کوزه همان تراود که در  اوست ...





نظرات 6 + ارسال نظر
مریم جمعه 28 اسفند 1394 ساعت 07:47

موافقم

حقی جمعه 28 اسفند 1394 ساعت 07:48

خب که چی؟!
بهانه جدیدته؟
به گور سیاه که نامزدیش بهم خورد
اون شارلاتان هر چی زودتر گورش رو گم میکرد بهتر بود
همه چی واسه تو حلاله و واس اون حرام
واقعا بی شرفی
بی انتها
الحمدلله که نامزدیش بهم خورد
با خبیث موجوداتی چون تو همون بهتر که آدم نباشه. وحشتناک عوضی و لاشی هستین

مندی جمعه 28 اسفند 1394 ساعت 14:36

سلام،
حرف شما کاملا درسته، البته تا جایی که درد، از آستانه تحمل آدما خارج نشه...
که در این صورت احتمال هر رفتاری از آدما میره و تنها ایرادی که در این شرایط میشه ازشون گرفت کم تحملیه... یعنی این دیگه بیخشه و نه از این بیشتر.
وقتی که کاسه صبر لبریز شد، آدما دیگه خودشون نیستن که رفتارشون نمایندگیشونو کنه.

واضحا این چیزیه که از عقل ناقص من تراوش میکنه؛ تا نظر عقلا در این باب چی باشه...

داش آکل شنبه 29 اسفند 1394 ساعت 01:18

به این سادگی ها هم که میگی نیست.
آستانه تحمل آدما فرق داره. حالتی که آدما از خودشون نشون میدن وابسته به شرایطه. این نظر شما در حالت تئوریه و خیلی ایده آل گرایانه است.
این رو هم باید در نظر گرفت که سختی و رنج، آدم رو عوض میکنه و تحت فشار روحی، رفتار هایی از آدم سر میزنه که نمیشه به حساب شخصیت واقعی گذاشت و به راحتی قضاوت کرد.

زهرا.ش شنبه 29 اسفند 1394 ساعت 01:31 http://surgicaltechnologist.persianblog.ir

تو شرایط درد و رنج و فشار روحی,مثل اوقات مستی,رفتارهای فرد از کنترلش خارجه
اینی که شما می گید بنظرتون واقعا تو دنیای واقعی و زندگی آدم ها شدنیه?
شما از کجا می دونین شاید اون خانواده همونی بودن که اون دختر می گفت
قضاوت در این حد???

پری شنبه 29 اسفند 1394 ساعت 03:42

خیلی درباره پستتون فکر کردم و دیدم موافق نیستم، نمییشه این قضیه رو درباره تمام آدما و یا در همه شرایط گفت. اتفاقا به نظرم اتفاقی که گاها میفته و رفتاری که تو از آدما میبینی درونتو عوض میکنه، بعضی وقتا اونقدر عذاب کشیدی و اونقدر داغون عصبانی هستی که حرفایی میزنی که بقیه قضاوت بدی دربارت بکنن، البته من فکر میکنم عذاب و اذیت چندین ساله و شاید آزاری که تمام عمر باهات بوده به همچین وضعی بکشونتت.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد