سعدیا آمدن عید مبارک بادت !

نمی دانم ، این یک رسم کهن است یا تازه ؟ یک کار ویژه است یا یک کار عادی ؟ خوب است یا بد ؟ سودی دارد یا که نه ، زیان هم دارد ؟ و .. و ... هر چه هست این است که آخر هر سال که می شود ، همه چیز می شود مرور دوازده ماه گذشته . رادیو ، تلویزیون ، روزنامه ها ، نشریه ها و صد البته حرفهای همه ، همه ، من و شما و این و آن ، می شود ویژه نامه ی سالی که گذشت ! همه چیز می شود خنده در مرور خاطرات شیرین ، می شود بغض و اشک در  کلنجار با خاطرات تلخ . گاهی همه ی سال خلاصه می شود در دستی که برای اولین بار گرمایش را حس کرده ای . گاهی همه ی سال می شود ، نگاهی که برای آخرین بار به نگاهت گره خورده بوده . گاهی همه ی سال می شود ، یک کوچه ، یک درخت ، یک چشمه ، یک فنجان چایی ، یک تکه خاک ، یک سنگ و ... امسال هم همانند اینهمه سال که گذشت این ویژه نامه ی پایان سال را ورق می زنم و در آخر ، زمزمه می کنم : هرچه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر از آن پشیمانیم ... باقی بقایتان . ایام به کامتان . مجید شمسی پور