فرشته هایی که مامان صداشون می کنیم
امروز یازده فروردینه... یازدهمین روز از نوروز... یازدهمین غروب سال نود و پنج... نود و پنجی که هنوز نو و جدیده... اما روزهاش دو رقمی شده و حتی تا دو سه روز دیگه به نیمه اولین ماهش میرسه... اما دقیق تر که به گوشه تلویزیون نگاه کنی، اگه وقت بذاری و زیرنویس شبکه ها رو بخونی، اگه لا به لای گروه های تلگرامت پیام ها رو ریز به ریز مرور کنی و یا خیلی ساده بری سراغ تقویم روی میزت میبینی که امروز علاوه بر چیزهایی که بالا نام بردم یه ویژگی دیگه هم داره... امروز روز مادره...مادر مثل وطن میمونه... انقدر عمیقه، انقدر خاصه که نمیشه براش لغت پیدا کرد. تو در وصف مادر هرچی بگی فقط خودت رو خسته کردی... هیچ لغتی تا حالا خلق نشده که بتونه اینهمه بزرگی رو نشون بده. مادر، مادره...
سایه دست های پر مهر مادرهامون تا همیشه بالای سرمون.
مامان های خوب، خانم های نازنین روز همتون مبارک
*آهای تویی که مامان قشنگت دیگه کنارت نیست... مادرها نمیمیرن، اونها ستاره میشن و شب ها رو روشن نگه میدارن...
برگ هجدهم/ واپسین روزهای نوروز نود و پنج
خدا به همه ی مادرهای گل سلامتی بده انشالله.
خیلی قشنگ بود ... به خصوص اون جمله ستاره دار ...
هر روز و هر ساعت مختص مادر است، کاش قدر بدانیم پیش از آنکه دیر شود.
به قول حمید جبلی تو فیلم خواب سفید: (( آدم فقط تو بغل مادرشه، تنها نیست))
درود
با اختصاص یک روز به نام مادر ، پدر و ... زیاد موافق نیستم . خصوصا که آن روز جهانی هم نباشد و خیلی وقت ها اختلاف انگیز هم باشد .
این روزهای مناسبتی ما بیشتر از آنکه روز مادر یا پدر باشند ، روز فروش لوازم آشپزخانه و جوراب مردانه و نهایتا فروش گل هستند !!
ارزش مادر و پدر ها ورای این حرف هاست ...