اصلا به تو چه؟

حقوقت چقدره ؟چند خریدی؟ از کجا؟ چرا شوهر نمی کنی؟ چرا بچه نمی یاری؟ چرا زن نگرفتی؟چرا ریش گذاشتی؟ فلانی به نظرت از کجا پول آورده ماشینی به این گرونی خریده؟ چرا پول داده پای همچین ماشین؟ چرا این همسایه بغلی آنقدر رفت و آمد دارن؟چرا هر روز موهات  رو یه رنگ جدید میذاری؟ مامانت به اون چی  کادو داد؟چرا اینقدر سفر میری؟چقدر سرت تو گوشیته چه خبر ناقلا؟ چرا این اسم رو رو بچه ات گذاشتی؟چرا چرا چرا؟

میشه این مثال ها رو تا هزاران هزار چرا ادامه داد،آخه چرا دنبال اطلاعاتی هستیم که سرسوزنی به دردمون نمیخوره!؟ فقط میخوایم به حس فضولی خودمون پاسخ بدیم فارغ از اینکه بفهمیم این پرسش ها گاها چه بلایی سر فرد مقابل میاره،شاید نخواد دلیلش رو بگه مجبور به دروغگویی میشه،عذاب وجدان میگیره، شرمنده و خجالت زده میشه...ولش کنیم بابا بیخیال سوالات به درد نخورمون بشیم به خدا هیچ اتفاقی نمیفته اگه فضولی نکنیم.

آدم فضول نه خودش آسایش داره نه برای دیگران آرامشی باقی میذاره، گاها اونقدر پیش میره که از دلخوری و کدورت کار میگذره و به درگیری و حتی مورد داشتیم به قتل منتهی شده، آخه چرا سرمون تو کار خودمون نیست و همه اش به کار دیگران کار داریم وقتی هم که بهمون اعتراض میشه چرا؟! میگیم من که فضول نیستم فقط کنجکاوم...

کنجکاوی تعاریف متفاوتی داره که از حوصله اینجا خارجه اما اونچه که مورد تایید اکثریت اندیشمندان هست رو بیان میکنم

((کنجکاو، فردی است که آگاهانه تلاش می‌کند تا به ماهیت رفتارها و موقعیت‌ها در فضاهای مختلف زندگی پی ببرد. درحقیقت، کنجکاوی نیرویی قدرتمند و محرکی لازم برای انجام تحقیقات علمی است و به انسان کمک می‌کند هر روز کشف تازه‌ای کند. کنجکاوی، ویژگی ضروری هر محققی برای موفقیت است. به طور کلی هرکس که می‌خواهد درحرفه خود موفق باشد باید تاحدی در کار خود کنجکاوی به خرج دهد و به این ترتیب با شناخت کامل حرفه خود بتواند روش‌های خوبی برای رسیدن به هدف به کار ببندد. کنجکاوی انسان سیری‌ناپذیر و پایانی برآن نیست. کنجکاوی در سنین خردسالی در بالاترین حد خود قرار دارد و فرد کنجکاو این ویژگی را همیشه حفظ می‌کند. به کنجکاوی که مفید است و موجب پیشرفت بشر می‌شود، کنجکاوی مثبت می‌گویند و فرد با داشتن این نوع کنجکاوی دست به خلاقیت و نوآوری می‌زند و در نهایت به بهبود کیفیت زندگی افراد جامعه خود کمک فراوانی می‌کند، اما کنجکاوی نوع منفی نیز وجود دارد. در این نوع کنجکاوی، فرد با کسب اطلاع از زندگی دیگری قصد صدمه رساندن به او را دارد و به نوعی در امور زندگی او دخالت و فضولی می‌کند.))

برخی از افراد احساس میکنن مجبورن فضولی کنن و توانایی کنترل خودشون رو واسه جلوگیری از فضولی ندارن به همین دلیل اینکار همیشه جزو رفتارشون میشه وقتی هم که اطرافیان متوجه این موضوع میشن ازش فاصله میگیرن اگر هم بنا به دلایل خانوادگی مجبور به ادامه رابطه هستن دایما خطر کدورت و دلخوری و بحث مجادله در کمین هست.

یه بخشی از مسله فضولی ریشه در حسادت داره،یه بخشی هم ذاتی هست اما عمده دلیل فضول بودن شخص اکتسابی است از رفتار والدین تا تربیت و حضور در مدرسه، وقتی از کودکی یاد میگیریم قضاوت کنیم و برچسب بزنیم و اصولا انگ زدن جزوی از آموخته های اجتماعی ماست نتیجتا به سمت فضول شدن سوق داده میشیم تا به زعم خودمون بتونیم بیشتر بدونیم تا  خدای نکرده فضاوت غلطی نداشته باشیم و اشتباهی انگ نزنیم!!!

علی رغم تمام حرفهایی که زدم  یک سری مسایل هست که تو اون موارد مرز باریکی بین فضولی و بی تفاوتی وجود داره که تعیین حدود و ثغورش تقریبا غیر ممکن هست کاش بتونیم این مطلب رو متوجه بشیم که کجا باید دخالت کنیم و کجا سکوت.