احساس آرامش

اوایل دهه هشتاد بود و تب تست های روانشناسی فراگیر شده بود خیلی ها کاملا جدی و برخی هم تفننی به این مورد می پرداختند یه رفیقی داشتم که شدیدا معتاد و وابسته این تستها شده بود اون روزها مثل الان اینترنت رواج نداشت و دوستم مجبور بود از انواع مجلات هفتگی تستها رو پیدا کنه ( اون موقع چقدر مجلات هفتگی و ماهانه زیاد بود) بگذریم یه روز نمیدونم تحت تاثیر اون تستها بود یا چیز دیگری گفت عجیب ترین و غیرقابل باورترین احساست رو بگو.

گفتم عجیب ترین احساسی که دارم اینه که دایما فکر میکنم برای این دوره نیستم و اصولا احساسم اینه که از یه برهه تاریخی دور پرت شدم وسط عصر حاضر و گاها دچار یه دوگانگی میشم یعنی غم و دردهایی رو حس میکنم که اصولا در حال حاضر وجود عینی نداره...

دوستم گفت عجیب ترین احساسی که دارم اینه که وقتی میبینم یا میشنوم یه دختری از فامیل یا آشنا یا حتی اهل محل ازدواج کرده غصه ام میگیره در حالی که اصولا کمترین احساسی به اون شخص ندارم و حتی اگه مثلا خودش هم پیشنهاد بده هرگز قبول نمیکنم ولی این احساس متضاد همیشه همراهم هست حالا بعضی وقتا همون لحظه که خبر ازدواج رو میشنوم یا میبینم غصه میاد و مدت کوتاهی باهام هست و بعدش میره اما برخی اوقات این حس غم و اندوه و حسرت چندروزی طول میکشه...

چند روز پیش اتفاقی دیدمش ازدواج کرده بود دو تا بچه داشت  و از زندگی اش خیلی راضی بود کمی گپ و گفت کردیم ازش پرسیدم هنوز اون احساس روداره؟ کلی خندید و گفت نه بابا اون احساس مال همون روزها بود پرسید تو چی؟ گفتم من هنوز همون احساس رو دارم گفت واقعا خیلی اوسکولی گفتم آره دقیقا.

پی نوشت: اولا ممنون از حمید عزیز که زحمت اطلاع رسانی اینجا رو کشید دوما خوشحالم از داشتن دوستان مهربانی که به هفتگ و من لطف بی اندازه دارند روی ماه تک تکتون رو میبوسم و افتخار میکنم به داشتن نازنینانی مثل شما.