منیژه خاتون

سه روز پیش شاعر طنز پرداز معاصر جناب ابوالفضل زرویی نصر آباد به دیار باقی شتافت مرحوم رو دو سه دفعه یی تو شب شعر دیده بودم و سلام و علیکی، روحش شاد و روانش در آرامش.

یه خاطره از ایشان که نه از یکی از شعرهایشان دارم که تعریف میکنم: اوایل دهه هشتاد بود ایشان یه مثنوی سروده بوده که بسیار هم زیبا بود و فراگیر شده بود یه بیتش این بود((حضور حضرت منیژه خاتون    چه طوره حال بچه گربه هاتون؟))   این بیت مدام ورد زبانم بود یه سری خونه عمویم بودیم که من طبق عادت این بیت رو زمزمه میکردم  اتفاقا اسم زن عموی من منیژه هست 

خلاصه بچه ها شنیدند و از اونجایی که شعر تو خون ایرانی هاست وزن رو گرفته بودن و چندین بیت منشوری ناجور سروده بودن، خلاصه شعرشون به گوش عموم رسیده بود و یه کتک مفصل خورده بودند این داستان گذشت و دیگه از شعر منشوری خبری نبود، چند وقت بعدش عمو و زن عمو با پسر کوچیکشون رفتن شمال سفر، اون یکی عموم که بسیار بیش فعال و شوخ و شنگ است آمده بود خانه شان تا مراقب چهار پسر شر و شیطون باشه که خونه رو خراب نکنند، شب یه سر رفتم اونجا و با کمیک ترین صحنه عمرم روبرو شدم دیدم میز و صندلی آوردن وسط سالن عموم پشت میز نشسته بود یه عبایی هم رو دوشش بود و شده بود قاضی و سه تا از پسر عموهام هم محکوم شده بودن یکشون حبس ابد و دوتای دیگه هم قرار بود اعدام بشن، یه پارچه یی از سقف آویزون کرده بودن به عنوان طناب دار و یه چهار پایه هم جهت اجرای حکم آورده بودن، پرسیدم داستان چیه؟ معلوم شد یکی شعر منشوری رو خونده یکی باهاش همراهی کرده بود سومی هم خبر این موضوع رو به عموم رسونده بود، عمو قاضی برادرم دادستان یکی از پسر عموها مامور اجرای حکم، اون که خبر چینی کرده بود به حبس ابد محکوم شده بود و دو نفر دیگه هم حکمشون اعدام بود... گفتم این دادگاه رسمی نبوده چون متهمین وکیل مدافع نداشته اند و باید از ابتدا برگزار شود خلاصه نقش وکیل مدافع رو به عهده گرفتم و دادگاه مجددا تشکیل شد و نهایتا با رشوه یی که به قاضی و دادستان(عمو و برادرم) دادم احکام جدیدی صادر شد حکم حبس ابد تبدیل شد به ده دقیقه رو به دیوار ایستادن، اون دو نفر اعدامی هم که از چوبه دار خلاص شده بودند محکوم شدن به شستن ظروف تا مادرشون بیاد و جارو کشیدن خونه...