زلزله
دیشب یه مسافر دربستی داشتم از اهالی سرپل ذهاب بود، سر درد دلش باز شد تعریف کرد که پدر و مادر و بعضی از اعضای خانواده اش رو از دست داده بود تو زلزله پارسال، از قصه زندگی اش گفت که پر غصه بود از جنگ و از دست دادن برادرش، از بمب و موشک از مینی که دوست دوران کودکی اش رو گرفته بود.
باورش این بود که زلزله و پس لرزه های اون به دلیل استفاده از هارپ بوده و لعن و نفرین میکرد مسببینش رو...
شنیدن بعضی قصه های زندگی آدم رو به این فکر میندازه که کی تموم میشه رنج و سختی مردم تو این ملک( به ضم میم) محنت زده، چرا همیشه شاهد آوار پشت آوار هستیم.
پی نوشت: بعد از چهل و دو سال هنوزم متوجه نشدم نایب دوغی کی هست؟ و یه من ماست چقدر کره میده!
قبلا هم حرفشو زدیم. به‌نظرمن آینده‌ی بشر در همه جای زمین بهتر از حالا خواهد بود. همونطور که الان خیلی بهتر از صد سال پیش هست، و صد سال پیش بهتر از پونصد سال پیش و... بهداشت، رفاه، افزایش نقش مردم در امور کشورهاشون، پیشرفت در درمان بیماریها، دسترسی به تحصیل و... خیلی چیزا داره در کل دنیا بهتر میشه. وضعیتی مثل وضعیت امروزی ایران هم یه سکته‌اس که دیر یا زود رد خواهد شد...
پی‌نوشت رو نفهمیدم
بله قطعا همین طور هست،اما چیزی از رنجی که اکنون شامل حال بشر و به خصوص مردم خاورمیانه میشه کم نمیشه...
پی نوشت بیشتر تراوشات ذهن مغشوش من ربط داره و توضیح اش مفصله دیدمت بهت میگم