((مردی نبود فتاده را پای زدن))
ازدیشب که تیم ملی طی یه نیمه فاجعه بار شکست سنگینی رو تجربه کرد انواع تحلیل درست و غلط، احساسی و عقلانی و... خوندم قصدم یه تحلیل فوتبالی نیست چون مخاطب اینجا هوادار تخصصی فوتبال نیست.
هرچند
وقتی بجای کارد تیز سلاخی از کارد میوه خوری استفاده می کنیم.
وقتی فضای دو قطبی شدید میسازیم لزوما همیشه ما برنده ماجرا نیستیم.
وقتی با تمام بزرگان فوتبال بدون دلیل درگیر میشیم.
وقتی دایما به حاشیه می پردازیم به جای متن.
وقتی خودمون رو بزرگتر از هر کس و هر چیزی میدونیم.
وقتی به راحتی دروغ میگیم و تهمت میزنیم.
وقتی هرگز و هیچ جا به عنوان نفر اول موفقیتی کسب نکرده ایم.
وقتی به جای پرداختن به مسایل فنی، صرفا دنبال هوچی گری و جنجال هستیم.
وقتی
وقتی
وقتی
این وقتی ها رو تا میشه خیلی ادامه داد اما میگذاریم و میگذریم چرا که نتیجه تمام این وقتی ها شکست تحقیر آمیز است ...
بله مردی نبود فتاده را پای زدن، اما به هر حال سوقط هر دیکتاتوری تماشایی ست!
سلام
من در مورد کادر و برنامه ریزی و چیزهایی که بسیار گفته و شنیده شده و نشده اند، حرفی اضافه نمی کنم ولی خیلی مایلم به روحیه ی عجیب بازیکنان تیم ایران بپردازم. به نظرم این طبلهای توخالی پرمدعای بی ادب متاسفانه نماینده ی راستین نسل جوان و نوجوان ایران هست. شما بی اغماض به جوونها و نوجوونهای دور و برتون یه نگاه بندازید تا به وضوح تو هر کدومشون این بچه های بی ادب و بی غیرت تیم ملی رو ببینید. پرمدعا، لوس، هوچی، از خود متشکر و طلبکار. نمی گم همه شون اینجورین ولی روحیه ی غالبشون اینه و هرکدوم اینجوری نیستن، طرد میشن و میدون بهشون داده نمیشه. پدر و مادرها رو ببینید چطور به بی اخلاقی بچه هاشون لبخند میزنن و با رضایت کامل زندگیشون رو وقف این نسل از خودراضی می کنن تا بدونید چرا آقای فوتبالیست برای زدن گل (اگه از خر شیطون پایین اومده باشه و دلش خرابکاری چند باره نخواد) چه اداهایی در میاره. نمیگم این مشکل بی اخلاقی مشکل خاص جوانان و فوتبال ایران هست (چون فوتبال و جامعه ی خارجی رو رصد نمی کنم) ولی می گم این مشکل جگرسوز متاسفانه وجود داره.
سلام
بله با نظر شما موافقم کاملا صحیح گفتید، البته مد نظرم بیشتر سرمربی و مسولین فوتبال بودن