معجزه فوتبال
بارها و بارها از معجزه فوتبال گفته اند که خوانده و شنیده ایم سه شنبه دوباره شاهد یکی از این معجزات بودم دو پسر خاله بیست و سی ساله ام که ساکن تبریز هستند و به تفکرات پان ترکیسم نزدیک و اصولا به مقوله ملیت ایرانی و وطن نگاه انتقادی وبعضا تندی دارند میهمان ما بودند و باتوجه به علاقه مشترکمون به فوتبال راهی استادیوم آزادی شدیم اتفاق جالب اواخر بازی رخ داد وقتی ایران جهت قطعی کردن صعودش نیاز به گل داشت اونها هم مثل سایر حاضرین در استادیوم با شور و هیجان زیادی دنبال دیدن گل پیروزی ایران بودند!
با عراق مساوی کردیم و مغموم راهی خونه شدیم نکته جالبتر اینکه وقتی نیمه شب خبر دار شدیم ایران جزو بهترین تیم های دوم به مرحله نهایی صعود کرده همگی شاد شدیم!
پی نوشت: وقتی بی لیاقت ترین مسولان دنیا را داریم کاش طبیعت کمی با ما مهربانتر باشد.
از فوتبال سردرنمی آورم امامعتقدم کارکرد گسترده اجتماعی اش بی شباهت به معجزه نیست
پی نوشت:
طبیعت با اینهمه جفا که به جنگلها رواشده وفا کرد و در بحران آب برایمان بارید! این سیل مهربانی طبیعت است اما درختان و گیاهان مهربان پول شدند نیستند تا این حجم از موهبت را بین کویر و تالاب و زراعت عادلانه تقسیم کند؟
فوتبال جهانی ست بی بدیل...
پی نوشت کنایه یی بود از سر استیصال... باشما موافق هستم