هفتگ
هفتگ

هفتگ

خبر

طی روزهای گذشته دو خبر جالب در مورد دو نفر ایرانی  بسیار مورد توجه قرار گرفت.

یکم:

بهروز بوچانی روزنامه‌نگار و نویسنده کرد ایرانی است. شرح حال او با نام رفیقی نه مگر کوهستان که در اردوگاه پناهندگان مانوس نوشته که برنده جایزه‌های بسیاری شده است. او از سال ۲۰۱۳ در جزیره مانوس گرفتار است. بهروز بوچانی به عنوان استادِ مهمانِ دانشگاه بیرکبِکِ لندن انتخاب شد.

دوم:

هادی چوپان بدنساز ایرانی در رده سوم  رقابتهای مستر المپیاقرار گرفت و به جایزه ۱۰۰ هزار دلاری دست یافت. این اولین مدال یک ایرانی در تاریخ رقابتهای وزن آزاد مستر المپیا است.

هادی چوپان در سال ۱۳۶۶ در سپیدان استان فارس به دنیا آمد، وی در ۱۳ سالگی فعالیت در رشته بدن‌سازی را آغاز کرد. چوپان در نوجوانی گچکار بوده است.

......................

بله میدونم خبر خود سوزی سحر خدایاری بسیار مهم بود، اما گفتنی ها رو گفته اند در این زمینه و قطعا خوانده اید.

اما چرا آن دو خبر جالب توجه بود دلیلش اینه که گرچه هر کدومشون تو دو تا زمینه بسیار متفاوت وارد شدن و علی رغم شرایط به شدت سختی که داشتند تونستند بر مشکلات فایق بشن و به اون چه میخواستن برسن، بله ما فقط امروز که ایشان بر قله موفقیت هستن رو میبینیم و از رنجی که کشیده اند بی خبریم...

تو این روزهای تلخ و سیاه پر از اضطراب، شنیدن این گونه خبرها حال آدم رو خوب میکنه و موجب میشه وسط این همه مصیبت و بلا جوونه امید زنده بمونه...

نظرات 2 + ارسال نظر

سلام

اتفاقا برای من دنبال کردن مسائل سیاسی و خبرهای مربوطه اهمیت بیشتری داره.

شاید بگویید «سیاست به درد نخور است!»

اما من طور دیگری فکر می کنم.

بعد از خبرهای مربوط به سیاست، چیزهای دیگری مثل ورزش و یا دیگر اخبار برایم مهم هست.

مرسی که با این پست به اطلاعات من افزودید.

دوست داشتید پست منم نگاهی بندازید.

سلام
سو تفاهم شده، من همیشه اخبار سیاسی رو دنبال میکنم اعم از داخلی و خارجی، اتفاقا به نظرم در کشورهای در حال توسعه مثل ایران سیاست مهمترین رکن جامعه است.
اما اینکه راجع به این دوخبر نوشتم دلیلش پیروزی امید و اراده بود چیزی که سالهاست تو وطن ما گم شده...
پستتان را دیدم.
خوشحال میشم بازهم اینجا سر بزنید.

فانوسدار چهارشنبه 27 شهریور 1398 ساعت 09:45

سلام
درسته حتی با پای آبله و زخمی هم رسیدن به قله، امیدبخش و روحنواز است.
کاش روزی مستر المپیا برای مبارزات و فاتحان قله های روحی نیز برگزارشود.تا مردمان پریشان سرزمین ما نیز مزد سالیان استقامت و کوه های درد و محنتی که بر دوش ناتوان کشیدند رامی گرفتند. چه رقابت تنگاتنگ و چه داوری دشواری خواهد داشت چنین المپیایی

سلام
چقدر خوب گفتی راجع به ملتی که کوه درد هستن...
وبلاگت رو دیدم قلم روان و دیدگاه قابل توجهی به مسایل داری، هرچند من کلا با حیواناجات میانه خوبی ندارم ( البته بگم هرگز حیوان آزاری نکرده و به شدت باهاش مخالفم) ولی رویکردت به حیوانات مخصوصا گربه ها جالب بود.
حوصله داشتی بازهم بنویس، به ما هم خبر بده.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد