وجدان
یه جایی خوندم یکی نوشته بود((میدونی چی واقعا ترسناکه؟ اینکه بخوای یه چیزی رو فراموش کنی، به طور کامل از ذهنت پاکش کنی، اما هیچوقت نمیتونی... همیشه هست و هر جا که بری مثل روح دنبالته...)) اتفاقات خوش و لحظات شاد زود از یاد آدم میرن، حوادث تلخ و اوقات غمگین دیر از یاد آدم میرن، اما نهایتا از ذهن کنار گذاشته میشن و گاها بنا به دلایل مختلف بطور گذار یادشون زنده میشه که نتیجه اش لبخند رضایته یا غمی زود گذر.
اما اگه آدم یه کاری کرده باشه که رنج اون عمل همیشه باهاش همراه باشه تموم سعی اش رو بکنه باز انگار اون موضوع مثل طوق لعنت همیشه گردنش هست مثلا خیانت، دزدی،نامردی،ظلم، آدم فروشی و...اگه آدم پستی باشیم و دایم این کارها رو تکرار کنیم که دیگه برامون عادی میشه و بقول معروف ککمون هم نمیگزه، اما وای به حال آدمی که به اصول اخلاقی پایبنده، حالا بنا به هر دلیلی اگه حتی یه مرتبه دست به اون عمل زده باشه سایه اون عملش تا ابد باهاش همراهه و هرجا که وقت کنه یقه طرف رو میگیره، میشه اعتراف کرد و سبک شد یا حتی تقاص پس داد اما نمیشه از دستشون خلاص شد و تا پای گور هم با آدم همراهن...
اگه به اخلاق پایبندیم و هنوز وجدانی برامون باقی مونده باید خیلی مراقب باشیم چون فرق یه بار با هیچوقت اندازه وسعت کهکشانهاست.
سلام نه آقا سید!وجدان در این جامعه ادم را فرو می برد
اگر من هم اول راه ،کک های درونی را کشته بودم الان در اعماق زمین با تاسف ،سوسوی کسانی - که نصف من استعداد دارند و یک دهه بعدازمن وارد دنیای کار شدند - را از کهکشان تماشا نمی کردم!
حداقل ادم فروشی رمز موفقیت است و من چقدر سرمایه داشتم و نفروختم تا مثل یخ آب شد!!!...
سلام
فانوسدار عزیز، وایسادن سر اصول تو شرایط سخت ارزشمنده،وگرنه تو شرایط مطلوب اخلاقمدار بودن که خیلی مهم نیست... یه نقل قولی از عمر مختار(رهبر مبارز لیبیایی علیه استعمارگران ایتالیایی) وجود داره که خیلی ازش خوشم میاد، وقتی نیروهای تحت امرش چند نفر ایتالیایی رو اسیر میکنن بهش میگن که باهاشون چنان کنیم و چونان، عمر مختار مخالفت میکنه نیروهاش بهش میگن ولی اونها با اسرای ما همین کارها رو میکنن و شدیدتر، عمر مختار جواب میده اونها معلم ما نیستن!
نمی خوام شعار بدم ولی منم باور دارم بی اخلاق ها، معلم ما نیستن...