پیشنهاد

چند شب پیش حوالی ساعت یک و نیم شب تو چهار راه ولی عصر یه خانوم حدودا پنجاه ساله مسافرم شد.( یه توضیح کوچیک راجع به اوضاع  شبهای چهار راه ولیعصر بدم: ملغمه عجیبی اونجا برپاست انواع آدمها رو میشه دید، به خصوص ضلع جنوب شرقی که متصل به محوطه تاتر شهر و پارک دانشجوست، بعضیا شیک و هنری طور هستن برخی کارگر، عده ای مواد فروش اعم از سنتی و صنعتی،گروهی ترنس هستن و دسته ای دگرباش... خلاصه همه جور آدمی دیده میشه و لاجرم دیدن کمتر چیزی اونجا تعجب برانگیزه)  اون خانوم تقریبا شیک پوش بود و تو همون چند جمله یی که مقصدش رو گفت  و سر قیمت توافق کردیم متانت و ادب و اصالت از گفتار و سکناتش پیدا بود معلوم بود سردش شده چون هی بینی اش رو میگرفت و دستهاش رو بهم میمالید، بدون اینکه چیزی بگه بخاری رو، روشن کردم که گرمش بشه، تشکر کرد و گفت امان از سرما و روزگار که آدم رو به چه روزی میندازن، گفتم بازی روزگار و مواد؟ با تعجب نگاهم کرد و گفت ماموری؟ _ اگه مامور بودم این وقت شب مسافر کشی میکردم؟! _ آخه تیپ و قیافه ات به مامورها میخوره، لحن و کلماتت هم شبیه مسافرکش ها نیست. گفتم خب اینم از بازی های روزگاره! گفت یعنی شما هم اهلش بودی و الان پاکی؟ جواب دادم نه هیچ وقت اهلش نبودم اما سالیان زیادی با کسانی که اهلش بودن زندگی کردم و اگه بیشتر از اونها مواد رو نشناسم قطعا کمتر باهاش آشنایی ندارم، گفت آها پس از روی تجربه متوجه شدی منم  مکث کرد، سری به نشانه تاییدتکون دادم و گفتم بله...

گرمش شد و شروع کرد به درد دل گفت که تک فرزند بوده و به اصرار پدر مرحومش پزشکی خونده اما اونا نصفه کاره رها کرده و رفته دنبال عشقش که موسیقی بوده گفت هیجده سال تو اتریش زندگی کرده و جزو یکی از ارکسترهای معروف وین بوده، اونجا رابطه عاطفی با رهبر ارکستر داشته و الخ، نهایتا هم رسید به اینکه بعد از فوت پدرش، ده دوازده سال پیش برگشته ایران و بخاطر مشکلات روحی روانیش افتاده تو خط اعتیاد و تموم میراثی که بهش رسیده رو خرج مواد کرده الانم فقط براش یه خونه دو طبقه مونده که یه طبقه اش رو اجاره داده و از اون طریق امرار معاش میکنه تو اون یکی طبقه هم خودش زندگی میکنه همراه عشقش که همون سازش بود تعریف کرد که تا چند سال پیش مواد رو براش میاوردن دم درب خونه اش اما دو،سه سالی میشه که دیگه اونقدر پول نداره بالای مواد بده و به همین خاطر خودش میاد میگیره، با بغض گفت لعنت به من و روزگار که کارم به اینجا رسیده که کسایی که بهشون اجازه نمیدادم کفشم رو واکس بزنن حالا به خودشون اجازه میدن هر حرف و پیشنهادی ... حرفش رو خورد و اشکهاش رو پاک کرد گفت ببخشید شما رو هم مکدر کردم گفتم اگه سبک شده باشی عیبی نداره، تشکر کرد و گفت بله حالم بهتر شده... گفتم اگه جسارت نباشه یه چیزی بگم جواب داد بفرمایید گفتم خانومی که این وقت شب اینجا میاد دنبال جنس، حرف و پیشنهاد و توهین کم نشنیده، خودتون گفتین سه سال میایید اینجا، این حرفها باعث ناراحتی و گریه شما نشده بلکه مشکل چیز دیگه ییه، گفت مشکل چیه بگو گفتم شرمنده جسارته دلیل اینکه شما اینقدر ناراحت شدین و اونقدر بهتون فشار اومده که اینجوری گریه میکنین اینه که به گمونم برای اولین بار به پیشنهاد اون مواد فروش فکر کردین، قبلا درجا و بدون تامل جواب رد پیشنهادات و توهین هاشون رو میدادین اما امشب مکث کردید تامل کردید بهش فکر کردین، به همین دلیل هم اینقدر از دست خودتون شاکی هستین و هی به خودتون لعنت میفرستید. به شدت متعجبانه نگاهم کرد وسط بغض و گریه اش بریده بریده پرسید شما روانشناس هستین؟ جواب دادم نه اما  گفته بودم خدمتتون اعتیاد و مسایلش رو خوب میشناسم.