فخر جهل

نمی دونم با نوجوونها  یا به قول غربی ها تین ایجرها ( افراد سیزده تا نوزده ساله) چقدر در ارتباطید یا به چه میزان بهشون توجه میکنید؟ 

چند سال پیش تو آموزشگاه، الان بعضی وقتها حین مسافر کشی، و خیلی اوقات با این قشر از اقوام اعم از دور و نزدیک ارتباط خوبی دارم  حالا به خاطر اخلاقم، اطلاعاتم،اینکه با زبون و اصطلاحاتشون آشنا هستم یا هر چیز دیگه، عموما هم صحبت میشیم مسئله ای که   باعث جلب توجهم میشه و همچنین اذیتم میکنه، اینه که این قشر اکثرا به شکل عامدانه یی در رابطه با داشتن اطلاعات عمومی بسیار ساده و اولیه شدیدا به جهل خودشون مفتخرند و اصولا تو این رابطه مشخصا و ملموس از یادگیری گریزان! 

اینکه نسل ما از اطلاعاتی که داشت عموما طرفی نبست یه بحثه، اینکه یه دانش آموز دبیرستانی بعد ده یازده سال درس خوندن اسم مرکز استانهای ایران،اسم کشورهای همسایه،چهارتا شاعر یا نویسنده،دوتا سلسله پادشاهی،ساده ترین قوانین فیزیک،اشکال هندسی،معنای کلمات و اصطلاحات، چهار عمل اصلی ریاضی! و... رو نمیدونه یه بحث دیگه ست، تو مسایل مذهبی هم که کلا از بیخ و بن، صما بکم هستن.

از حق نگذریم تو بحث اینترنت انصافا دانش خوبی دارن!

اینکه آموزش و پرورش چیکار داره میکنه رو اهل فن به خوبی حلاجی کردن، اینکه حکومت چه سیاستی تو این زمینه داره هم اظهرو من الشمس هست،اینکه چرا والدین نسبت به این قضیه بی تفاوت هستن هم قابل درک و تحلیله، اما چیزی که منو به فکر میندازه اینه که فردای این نسل چی میشه؟ 

میدونم میگین نسل ما که میدونست چه گلی به سر جامعه زد که اینها نتونن، تمام انتقادها و ایرادات هم قبول بدون هیچ بحثی، اما باور کنیم این حجم از ناآگاهی و بی سوادی واقعا رعب آوره! 

پی نوشت: تو تموم طول زندگی  سعی کردم از بد قولی دور باشم، تو این چند وقت اخیر اینجا بدقول شدم و مرتب آپدیت  نشد...

امیدوارم عذر تقصیرم را پذیرا باشید.